Park Narodowy Glacier (USA) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Park Narodowy Glacier
Glacier National Park
Ilustracja
Widok w kierunku zachodnim znad jeziora St. Mary Lake.
park narodowy
Państwo

 Stany Zjednoczone

Stan

 Montana

Położenie

Góry Skaliste

Siedziba

West Glacier, Montana

Data utworzenia

1910

Powierzchnia

4102 km²

Odwiedzający

2 190 374 (2013)[1]

Plan Park Narodowy Glacier
Położenie na mapie Montany
Mapa konturowa Montany, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Park Narodowy Glacier”
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych
Mapa konturowa Stanów Zjednoczonych, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Park Narodowy Glacier”
Ziemia48°45′35,32″N 113°47′07,44″W/48,759810 -113,785400
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Park Narodowy Glacier (ang. Glacier National Park) – park narodowy położony w północno-zachodniej części stanu Montana w Stanach Zjednoczonych, przy granicy z Kanadą. Utworzony w 1910 roku park zajmuje powierzchnię 4102 km² i obejmuje swoim zasięgiem dwa pasma górskie w obrębie Gór Skalistych. Na jego obszarze znajduje się kilka dużych – o długości 8–10 km – i kilkaset małych jezior polodowcowych, oraz żyje ponad 1000 gatunków roślin i setki gatunków zwierząt. Znajduje się w nim również kilkadziesiąt lodowców, od których wywodzi się nazwa parku. W porze letniej występują liczne wodospady i kaskady utworzone z bardziej obfitych wód roztopowych. Park zarządzany jest przez agencję federalną National Park Service, jest otwarty przez cały rok i odwiedzany przez około 2 miliony turystów rocznie.

Na północy Park Narodowy Glacier graniczy z Parkiem Narodowym Waterton Lakes położonym w Kanadzie. Łącznie oba parki, powołane do życia w obliczu zagrożenia środowiska przyrodniczego w II połowie XIX wieku przez poszukiwaczy złota, ropy naftowej i innych bogactw naturalnych, tworzą ustanowiony w 1932 roku Międzynarodowy Park Pokoju Waterton-Glacier. W 1976 roku został on uznany za rezerwat biosfery UNESCO, a w 1995 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Lodowce[edytuj | edytuj kod]

Przeprowadzone w połowie XX wieku badania map i zdjęć pozwoliły ustalić, że sto lat wcześniej na terenie parku znajdowało się 150 lodowców. Większość z nich uległa znacznemu zmniejszeniu lub zupełnie zniknęła. Przedstawione poniżej zdjęcia lodowca Grinnell wykonane z podobnego miejsca na przestrzeni kilku dekad ilustrują te zmiany. W 2005 roku na terenie parku pozostało 27 lodowców. Przeprowadzone symulacje sugerują, że lodowce mogą całkowicie zniknąć z terenu parku do roku 2030[2].

1938 1981 1998 2005

Jeziora[edytuj | edytuj kod]

Na terenie parku jako efekt działalności ustępujących lodowców powstało wiele jezior. Sumaryczna liczba jezior podawana przez National Park Service wynosi ponad 700, jednak tylko 131 z nich ma swoje własne nazwy[3]. Największym jeziorem jest Lake McDonald, leżące w zachodniej części parku, którego długość wynosi około 16 km[3]. Kolejnymi znaczącymi są St. Mary Lake, Swiftcurrent Lake, Bowman Lake, Kintla Lake oraz Two Medicine Lake[4].

Fauna i flora[edytuj | edytuj kod]

Na terenie parku zidentyfikowano 1132 gatunki roślin. Dominują lasy iglaste. Ze względów klimatycznych, granica drzew we wschodniej części parku jest niemal 250 metrów niżej niż w części zachodniej.

Na terenie parku ostoję znajdują liczne gatunki zwierząt. Udokumentowano tu 67 gatunków ssaków, między innymi niedźwiedzie grizzly, wilki i kozły śnieżne, które są symbolem parku[5]. Odnotowano również 260 gatunków ptaków. Ze względu na surowy klimat płazy i gady spotyka się wyjątkowo rzadko. Do tej pory zidentyfikowano trzy gatunki gadów i sześć gatunków płazów. W wodach parku żyją 23 gatunki ryb.

Szczyty w parku[edytuj | edytuj kod]

Najwyższym szczytem w parku jest Mount Cleveland, osiągający wysokość 3190 m n.p.m. Ponadto w parku jest jeszcze 9 szczytów o wysokości co najmniej 3000 m n.p.m., ponad 100 szczytów wznosi się na wysokość co najmniej 8000 stóp (2438 m)[6] [7]. Góry w parku należą do jednego z trzech łańcuchów górskich. Największym z nich jest Lewis Range, leżący zarówno na terenie Stanów Zjednoczonych jak i w Kanadzie[8]. Po zachodniej stronie parku jest leżący całkowicie w USA Livingston Range[9]. Natomiast na północy parku jest niewielki fragment łańcucha Clark Range, który w 96% leży już w Kanadzie[10].

Najwyższe szczyty[7][edytuj | edytuj kod]

  1. Mount Cleveland 3190 m n.p.m. (Lewis Range)
  2. Mount Stimson 3091 m n.p.m. (Lewis Range)
  3. Kintla Peak 3079 m n.p.m. (Livingston Range)
  4. Mount Jackson 3064 m n.p.m.
  5. Mount Siyeh 3052 m n.p.m.
  6. Mount Merritt 3049 m n.p.m.
  7. Kinnerly Peak 3031 m n.p.m.
  8. Rainbow Peak 3015 m n.p.m.
  9. Mount Carter 3000 m n.p.m.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Sprawozdania roczne - podsumowanie liczby odwiedzających. National Park Service. [dostęp 2014-08-24]. (ang.).
  2. ↑ Glacier Monitoring Research United States Geological Survey (ang.)
  3. ↑ a b Lakes and Ponds. National Park Service. [dostęp 2019-10-06]. (ang.).
  4. ↑ The Lakes in Glacier National Park. Big Sky Fishing. [dostęp 2019-10-06]. (ang.).
  5. ↑ Mammal Checklist National Park Service (ang.)
  6. ↑ NatureNatural Features & Ecosystems - Mountains. National Park Service, Glacier National Park. [dostęp 2019-10-08]. (ang.).
  7. ↑ a b Glacier National Park Ranges. Peakbagger. [dostęp 2019-10-08]. (ang.).
  8. ↑ Lewis Range. Peakbagger. [dostęp 2019-10-21]. (ang.).
  9. ↑ Livingston Range. Peakbagger. [dostęp 2019-10-21]. (ang.).
  10. ↑ Clark Range. Peakbagger. [dostęp 2019-10-21]. (ang.).
Parki narodowe w Stanach Zjednoczonych
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Park_Narodowy_Glacier_(USA)&oldid=72859568”