Panewka stawu biodrowego – Wikipedia, wolna encyklopedia

Panewka stawu biodrowego (łac. acetabulum) – struktura anatomiczna w kości miednicznej tworząca powierzchnię stawową w stawie biodrowym (articulatio coxae). Obejmuje kość udową (femur)^[1].

U człowieka kieruje się ona w bok i do przodu. Na samym jej dnie znajduje się dół panewki (fossa acetabuli). Znajduje się tam tkanka tłuszczowa i kosmki maziowe^[1]. Znajduje się tam również przyczep więzadła głowy kości udowej (ligamentum capitis femoris), zwanego także więzadłem obłym kości udowej (ligamentum teres femoris)^[2]. Ma ono dwie odnogi i sąsiaduje oprócz tłuszczu dołu panewki także z głową kości udowej, a ściślej – z jej chrząstką stawową^[2].

Wokoło dołu panewki znajduje się powierzchnia księżycowata (facies lunata), pokryta tkanką chrzęstną, o kształcie zgodnym z nazwą^[1]. Panewkę przedłuża trójkątny obrąbek panewkowy (labrum acetabuli), zwiększając powierzchnię przylegania do głowy kości udowej^[1]. Ponad wcięciem panewki tworzy on też więzadło poprzeczne panewki (ligamentum transversum acetabuli), pod którym wchodzi do niej unaczyniająca ją tętnica: gałąź panewkowa tętnicy zasłonowej^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka. T. I: Anatomia ogólna, kości, stawi i więzadła, mięśnie. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1998. ISBN 83-200-1230-9.