Pancerniki typu Dunkerque – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pancerniki typu Dunkerque
Ilustracja
Kraj budowy

 Francja

Użytkownicy

 Marine nationale

Wejście do służby

1937

Zbudowane okręty

2

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

36 300 t

Długość

215 m

Szerokość

31 m

Zanurzenie

8,7 m

Napęd

4 turbiny parowe o mocy 130 000 KM napędzające 4 śruby

Prędkość

31 węzłów

Załoga

1381

Uzbrojenie

8 dział kaliber 330 mm
16 dział 130 mm
10 dział 37 mm

Wyposażenie lotnicze

4 samoloty

Pancerniki typu Dunkerquefrancuskie pancerniki z okresu II wojny światowej. Zbudowano 2 okręty tego typu.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Na początku lat 30. XX wieku we Francji rozpoczęto prace nad nowym typem pancerników mających być przeciwwagą dla niemieckich krążowników ciężkich typu Deutschland. Okręty projektowano z zachowaniem ograniczeń narzuconych przez traktat waszyngtoński. Zdecydowano się na zastosowanie w konstrukcji nietypowego rozmieszczenia dział artylerii głównej w dwóch 4 działowych wieżach. Jednym z powodów takiego rozwiązania była mniejsza masa opancerzenia zastosowanego dla dwóch wież niż byłoby to w przypadku np. 4 wież. Podobny układ zastosowano na zbudowanych później pancernikach typu Richelieu.

Zbudowane okręty[edytuj | edytuj kod]

  • Dunkerque – położenie stępki 24 grudnia 1932, wodowanie 2 października 1935, wejście do służby 1937. Po wybuchu II wojny światowej okręt wraz z siostrzaną jednostką brał udział w eskortowaniu konwojów. Po zawieszeniu broni z Niemcami okręt skierowano do Mers el-Kebir. 3 lipca 1940 podczas operacji „Catapult” został trafiony przez brytyjskie pociski artylerii głównej i osadzony na dnie portu. 5 lipca został dodatkowo uszkodzony przez torpedy zrzucone z samolotów pokładowych lotniskowca HMS „Ark Royal”. Od lutego 1942 remontowany w suchym doku w porcie Tulon gdzie, aby nie wpaść w ręce Niemców, został zatopiony przez załogę 27 listopada 1942.
  • Strasbourg – rozpoczęcie budowy listopad 1934, wodowanie 12 grudnia 1936, wejście do służby luty 1939. Okręt ostrzelany przez Brytyjczyków 3 lipca 1940 w Mers el-Kebir zdołał opuścić ten port i udać się do Tulonu. W listopadzie 1942 zatopiony przez załogę w Tulonie. W lipcu 1943 podniesiony przez Włochów i remontowany, jednak we wrześniu tego roku ponownie przejęty przez Niemców. W sierpniu 1944 zatopiony przez amerykańskie lotnictwo. Podniesiony z dna w październiku 1944. Złomowany w 1955.

Dalsza literatura[edytuj | edytuj kod]

  • Michał Kopacz. Brytyjski atak na pancernik Dunkerque, "Morze, Statki i Okręty" nr 5/2009, s.19

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]