Pales (mitologia) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pales
bóstwo opiekuńcze pasterzy i ich trzód
Ilustracja
Pales (XVI-wieczna rycina niderlandzka)
Występowanie

mitologia rzymska

Teren kultu

starożytny Rzym

Nazwa święta

Parilia (21 kwietnia)

Pales – w mitologii rzymskiej bóstwo opiekuńcze pasterzy i ich trzód, o niejasnej osobowości, zależnie od przekazu przedstawiane jako bóg albo bogini.

Zachowane dedykacje wskazują częściej na kult bogini o tym imieniu, czczonej głównie przez ludność wiejską. Podczas I wojny punickiej wzniesiono jej w Wiecznym Mieście świątynię[1].

W tradycyjną rocznicę założenia Rzymu (21 kwietnia) obchodzono ku czci tego bóstwa święto Parilia, podczas którego składano mu ofiary z miodu i mleka, a także rozpalano ogień, przez który pasterze przeprowadzali siebie i swą trzodę.

Od imienia bóstwa niektórzy badacze próbowali wywodzić nazwę wzgórza Palatyn, choć pochodzenie jej łączy się raczej z Pallantem uważanym za praojca Arkadyjczyków[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bogowie, demony, herosi. Leksykon. Kraków: Wydawnictwo Znak, 1996, s. 308. ISBN 83-70-06597-X.
  2. Lucyna Stankiewicz: Ilustrowany słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Ossolineum, 2008, s. 278. ISBN 978-83-04-04768-6.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]