Paleontologia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Skamieniałości mięczaków

Paleontologia (gr. παλαιός palaiós „stary”, ṓn „istniejący”, λόγος lógos „nauka”) – nauka z pogranicza biologii i geologii, zajmująca się organizmami kopalnymi, wyprowadzająca na podstawie skamieniałości i śladów działalności życiowej organizmów wnioski ogólne o życiu w przeszłości[1][2]. Za pioniera paleontologii uważa się francuskiego uczonego, Gorgesa-Louisa Leclerca, który w XVIII w. wykazał, że skamieniałości to w rzeczywistości szczątki wymarłych organizmów[2].

Dzieli się ją m.in. na paleozoologię, paleobotanikę (zajmującą się roślinami kopalnymi), mikropaleontologię[2] oraz paleopatologię. Zagadnieniami ewolucji człowieka zajmuje się natomiast antropogeneza.

Z paleontologią związany jest jeszcze jeden termin – paleobiologia, oznaczający nurt zajmujący się biologiczną interpretacją danych paleontologicznych[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Encyklopedia Biologia. Agnieszka Nawrot (red.). Kraków: Wydawnictwo GREG, s. 392. ISBN 978-83-7327-756-4.
  2. a b c d paleontologia, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2018-11-04].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]