Palazzetto dello Sport – Wikipedia, wolna encyklopedia

Palazzetto dello Sport
ilustracja
Państwo

 Włochy

Adres

Piazza Apollodoro I-00199 Rzym

Lata budowy

1958-1960

Architekt

Annibale Vitellozzi

Użytkownicy

Megius Roma Volley
Club Italia

Liczba miejsc
Stałych

3 500

Położenie na mapie Rzymu
Mapa konturowa Rzymu, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Palazzetto dello Sport”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, w centrum znajduje się punkt z opisem „Palazzetto dello Sport”
Położenie na mapie Lacjum
Mapa konturowa Lacjum, w centrum znajduje się punkt z opisem „Palazzetto dello Sport”
41,9296°N 12,4707°E/41,929617 12,470732

Palazzetto dello Sport (pol. Mały Pałac Sportu) – późnomodernistyczna hala sportowa, zlokalizowana w Rzymie, pomiędzy Viale Tiziano, Via Pietro de Coubertin, a Via Nedo Nadi.

Halę zbudowano na Letnie Igrzyska Olimpijskie rozgrywane w Rzymie w 1960. Była odpowiedzią na szybki rozwój ruchu olimpijskiego w latach powojennych i rosnące potrzeby adaptowania powierzchni w tym zakresie. Obiekt należy do najwybitniejszych realizacji rzymskich zawodów. Mieści 4000 widzów.

Halę zaprojektowali w latach 1956-1957 Pier Luigi Nervi i Annibale Vitellozzi, autor dworca Termini w Rzymie. Według Antoniego Piskadło Mały Pałac Sportu jest najwybitniejszym dziełem w karierze Nerviego.

Obiekt zrealizowano na planie koła i przekryto kopułą o średnicy 60 m. Opiera się ona na żelbetowych podporach w kształcie litery Y, przechylonych ku środkowi. Dużą część przestrzeni między podporami wypełnia szkło. Hala charakteryzuje się elegancją konstrukcji, lekkością i wyrafinowaniem.

Na Palazzetto dello Sport wzorował się Jerzy Turzeniecki, projektując w 1974 zlokalizowaną w Poznaniu, halę Arena na 6000 osób[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Poznań - przewodnik po zabytkach i historii, Janusz Pazder (oprac.), Jerzy Borwiński, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2003, s. 303, ISBN 83-87847-92-5, OCLC 830535344.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Antoni Piskadło, 100 najsłynniejszych budowli, Wiedza Powszechna, Warszawa, 1988, ss.214-215, ISBN 83-214-0404-9