Pałac Symonowiczów w Warszawie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pałac Symonowiczów w Warszawie
Symbol zabytku nr rej. 537 z 1.07.1965
Ilustracja
Pałac od strony Ulicy Idźkowskiego
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Adres

ul. Solec 37

Typ budynku

pałac

Zniszczono

1944

Odbudowano

1951

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac Symonowiczów w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Pałac Symonowiczów w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac Symonowiczów w Warszawie”
Ziemia52°13′39,583″N 21°02′29,317″E/52,227662 21,041477

Pałac Symonowiczów (nazywany także pałacem Szymonowiczów lub domem Szymonowicza) – pałac znajdujący się w Warszawie przy ul. Solec 37.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Dokładna data budowy pałacu nie jest znana, lecz pewne jest, że powstał przed rokiem 1762. Zbudowany w stylu barokowym według projektu francuskiego architekta Pierre Ricaud de Tirregaile. W roku 1770 jego właścicielem został nobilitowany w 1768 roku Ormianin baron Simon de Symonowicz.

W XIX wieku często zmieniali się właściciele pałacu, przez co znacznie podupadł. Podczas powstania warszawskiego w jego rejonie toczyły się ciężkie walki, zaś on sam posłużył jako szpital powstańczy. Zniszczony podczas wojny, został odbudowany w 1951. Obecnie mieści się w nim przedszkole Nr 122.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]