Płyta nagrobna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Płyta nagrobna – w sztuce sepulkralnej oddzielny typ grobowca, wykonana z kamienia lub metalu (najczęściej brązu) płyta osadzona w posadzce kościoła lub kaplicy; powstawanie płyt nagrobnych wiąże się z tradycją grzebania zmarłych pod posadzką kościoła.