| Pseudonim | ”Magik” |
| Data i miejsce urodzenia | 23 grudnia 1967
Saint Ann |
| Obywatelstwo | Kanada |
| Wzrost | 177 cm |
| Styl walki | leworęczny |
| Kategoria wagowa | średnia |
| Bilans walk zawodowych |
| Liczba walk | 42 |
| Zwycięstwa | 38 |
| Przez nokauty | 17 |
| Porażki | 3 |
| Remisy | 1 |
| Dorobek medalowy |
| |
Otis Grant (ur. 23 grudnia 1967 w Saint Ann) – kanadyjski bokser, były mistrz świata WBO w wadze średniej.
W 1985 roku był mistrzem Kanady w wadze lekkośredniej[1].
W 1987 roku zdobył srebrny medal w wadze średniej na igrzyskach panamerykańskich, w Indianapolis. W finale pokonał go Kubańczyk Ángel Espinosa[2].
Jako zawodowiec zadebiutował 29 listopada 1988 roku. Pokonał jednogłośnie na punkty Johna Grossa. Do końca 1993 roku stoczył kolejne 22 pojedynki, wszystkie wygrał, zdobywając mistrzostwo Kanady oraz pas NABF, który trzykrotnie obronił.
15 marca 1994 roku doznał pierwszej porażki w karierze. Przez nokaut w 12 rundzie pokonał go, przyszły mistrz świata Quincy Taylor. Na ring powrócił jeszcze tego samego, wygrywając dwa pojedynki.
10 października 1995 roku odzyskał pas NABF w wadze średniej, pokonując przez dyskwalifikację Derricka Jamesa. Pas obronił jeszcze dwukrotnie, pokonując przez techniczny nokaut w 12 rundzie Jamesa Greena oraz niejednogłośnie na punkty Rodneya Toneya.
4 marca 1997 roku w walce o pas WBO w wadze średniej, jego rywalem był Amerykanin Lonnie Bradley. Po bardzo wyrównanym i zaciętym pojedynku, sędziowie ogłosili remis (113-115, 115-113, 114-114) i Bradley obronił tytuł[3].
13 grudnia 1997 roku zmierzył się z Ryanem Rhodesem o zwakowany pas WBO w kategorii średniej. Grant zwyciężył jednogłośnie na punkty (115-113, 115-113, 115-114), zdobywając mistrzostwo[4].
12 maja 1998 roku obronił po raz pierwszy mistrzostwo świata WBO. Pokonał przez techniczną decyzję po podliczeniu kart punktowych, Argentyńczyka Ernesto Senę[5]. Niedługo po walce zwakował tytuł, przechodząc do wagi półciężkiej.
14 listopada 1998 roku zmierzył się z najlepszym wtedy bokserem świata, Royem Jonesem Jr'em, a stawką walki były pasy WBC i WBA w wadze półciężkiej. Grant nie dał rady Amerykaninowi i przegrał przez techniczny nokaut w 10 rundzie, gdy w jego narożnik rzucił ręcznik, kiedy po raz drugi znalazł się na deskach[6].
Na ring powrócił 22 listopada 2003 roku. W 8 rundowym pojedynku pokonał jednogłośnie na punkty, byłego mistrza świata wagi super średniej Dingaana Thobelę. W 2004 roku zdobył pas WBC International w wadze super średniej, który dwukrotnie obronił. Ostatnią walkę stoczył 8 kwietnia 2006 roku, przegrywając przez poddanie w 7 rundzie z Meksykaninem Librado Andrade.
- Jack (Nonpareil) Dempsey (1890–1891)
- Bob Fitzsimmons (1891–1894)
- Kid McCoy (1896–1897)
- Tommy Ryan (1898–1906)
- Stanley Ketchel (1907–1908)
- Billy Papke (1908)
- Stanley Ketchel (1908–1910)
- Frank Klaus (1912–1913)
- George Chip (1913–1914)
- Al McCoy (1914–1917)
- Mike O’Dowd (1917–1920)
- Johnny Wilson (1920–1923)
- Harry Greb (1923–1926)
- Tiger Flowers (1926)
- Mickey Walker (1926–1931)
- Gorilla Jones (1932, NBA)
- Marcel Thil (1932, NBA)
- Vince Dundee (1933–1934)
- Teddy Yarosz (1934–1935)
- Babe Risko (1935–1936)
- Freddie Steele (1936–1938)
- Al Hostak (1938, NBA)
- Solly Krieger (1938–1939, NBA)
- Al Hostak (1939–1940, NBA)
- Tony Zale (1940–1941, NBA)
- Tony Zale (1941–1947)
- Rocky Graziano (1947–1948)
- Tony Zale (1948)
- Marcel Cerdan (1948–1949)
- Jake LaMotta (1949–1951)
- Sugar Ray Robinson (1951)
- Randy Turpin (1951)
- Sugar Ray Robinson (1951–1952)
- Bobo Olson (1953–1955)
- Sugar Ray Robinson (1955–1957)
- Gene Fullmer (1957)
- Sugar Ray Robinson (1957)
- Carmen Basilio (1957–1958)
- Sugar Ray Robinson (1958–1960)
- Paul Pender (1960–1961)
- Terry Downes (1961–1962)
- Paul Pender (1962–1963)
- Dick Tiger (1962–1963, WBA)
- Dick Tiger (1963)
- Joey Giardello (1963–1965)
- Dick Tiger (1965–1966)
- Emile Griffith (1966–1967)
- Nino Benvenuti (1967)
- Emile Griffith (1967–1968)
- Nino Benvenuti (1968–1970)
- Carlos Monzón (1970–1974)
- Carlos Monzón (1974–1976, WBA)
- Rodrigo Valdez (1974–1976, WBC)
- Carlos Monzón (1976–1977)
- Rodrigo Valdez (1977–1978)
- Hugo Corro (1978–1979)
- Vito Antuofermo (1979–1980)
- Alan Minter (1980)
- Marvin Hagler (1980–1983)
- Marvin Hagler (1983–1987)
- Sugar Ray Leonard (1987, WBC)
- Frank Tate (1987–1988, IBF)
- Sumbu Kalambay (1987–1989, WBA)
- Thomas Hearns (1987–1988, WBC)
- Iran Barkley (1988–1989, WBC)
- Michael Nunn (1988–1991, IBF)
- Roberto Durán (1989, WBC)
- Doug DeWitt (1989–1990, WBO)
- Mike McCallum (1989–1991, WBA)
- Nigel Benn (1990, WBO)
- Chris Eubank (1990–1991, WBO)
- Julian Jackson (1990–1993, WBC)
- James Toney (1991–1993, IBF)
- Gerald McClellan (1991–1992, WBO)
- Reggie Johnson (1992–1993, WBA)
- Gerald McClellan (1993–1994, WBC)
- Chris Pyatt (1993–1994, WBO)
- Roy Jones Jr. (1993–1994, IBF)
- John David Jackson (1993–1994, WBA)
- Steve Collins (1994–1995, WBO)
- Jorge Fernando Castro (1994–1995, WBA)
- Julian Jackson (1995, WBC)
- Bernard Hopkins (1995–2001, IBF)
- Lonnie Bradley (1995–1997, WBO)
- Quincy Taylor (1995–1996, WBC)
- Shinji Takehara (1995–1996, WBA)
- Keith Holmes (1996–1998, WBC)
- William Joppy (1996–1997, WBA)
- Julio César Green (1997–1998, WBA)
- Otis Grant (1997–1998, WBO)
- William Joppy (1998–2001, WBA)
- Hacine Cherifi (1998–1999, WBC)
- Bert Schenk (1999, WBO)
- Keith Holmes (1999–2001, WBC)
- Jason Matthews (1999, WBO)
- Armand Krajnc (1999–2002, WBO)
- Bernard Hopkins (2001, WBC i IBF)
- Félix Trinidad (2001, WBA)
- Bernard Hopkins (2001–2004, WBA, WBC & IBF)
- Harry Simon (2002, WBO)
- Héctor Javier Velazco (2003, WBO)
- Felix Sturm (2003–2004, WBO)
- Maselino Masoe (2004–2006, WBA)
- Óscar de la Hoya (2004, WBO)
- Bernard Hopkins (2004–2005, Uniwersalny)
- Jermain Taylor (2005, Uniwersalny)
- Jermain Taylor (2005–2006, WBA, WBC i WBO)
- Arthur Abraham (2005–2009, IBF)
- Jermain Taylor (2006–2007, WBC i WBO)
- Felix Sturm (2006, WBA)
- Javier Castillejo (2006–2007, WBA)
- Felix Sturm (2007–2012, WBA i WBA Super)
- Kelly Pavlik (2007–2010, WBC i WBO)
- Sebastian Sylvester (2009–2011, IBF)
- Sergio Gabriel Martínez (2010, WBC i WBO)
- Sergio Gabriel Martínez (2010–2011, WBC)
- Dmitrij Pirog (2010–2012, WBO)
- Giennadij Gołowkin (2010–2014, WBA)
- Sebastian Zbik (2011, WBC)
- Daniel Geale (2011–2012, IBF)
- Julio César Chávez Jr. (2011–2012, WBC)
- Hassan N'Dam N'Jikam (2012, WBO)
- Daniel Geale (2012–2013, IBF i WBA Super)
- Sergio Gabriel Martínez (2012–2014, WBC)
- Peter Quillin (2012–2014, WBO)
- Darren Barker (2013, IBF)
- Felix Sturm (2013–2014, IBF)
- Sam Soliman (2014, IBF)
- Miguel Cotto (od 2014, WBC)
- Giennadij Gołowkin (od 2014, WBA Super)
- Daniel Jacobs (od 2014, WBA)
- Jermain Taylor (2014–2015, IBF)
- Andy Lee (od 2014, WB0)
- David Lemieux (od 2015, IBF)
|
French
Deutsch
