Osteon – Wikipedia, wolna encyklopedia

Budowa osteonu

Osteon (łac. osteonum), system Haversa – podstawowa jednostka strukturalna i funkcjonalna tkanki kostnej zbitej[1].

Jest to układ 4–20 (zwykle 6 lub mniej) blaszek kostnych (tzw. blaszki systemowe), podobnych do rurek, które leżą jedna w drugiej. Wewnątrz osteonu znajduje się kanał zwany kanałem Haversa[2][1].

Osteony występują u ssaków i dinozaurów, różnią się jednak szczegółami budowy i nie są ze sobą homologiczne[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Olgierd Narkiewicz, Janusz Moryś, Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów. Tom I, wyd. I, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2010, s. 28, ISBN 978-83-200-4106-4.
  2. Wojciech Sawicki: Histologia. PZWL, 2008.
  3. R.E.H. Reid. High vascularity in bones of dinosaurs, mammals and birds. „Geological Magazine”. 120 (2), s. 191–194, 1983. DOI: 10.1017/S0016756800025358. (ang.). 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]