Ostatni władca Pierścienia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ostatni władca Pierścienia
После́дний Кольцено́сец
Autor

Kiriłł Jeśkow

Tematyka

high fantasy, dark fantasy

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Rosja

Język

rosyjski

Data wydania

1999

Pierwsze wydanie polskie
Data wydania polskiego

2000

Ostatni władca Pierścienia (Ostatni powiernik Pierścienia, oryg. ros. После́дний Кольцено́сец) – powieść autorstwa Kiriłła Jeśkowa opublikowana w 1999, osadzona w stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia, sequel Władcy Pierścieni.

Jest to historia wojny o Pierścień widzianej oczami żołnierzy armii Saurona. Jeśkow napisał opowieść o starciu dwóch cywilizacji: kraju w przededniu rewolucji przemysłowej (Mordor) i władców feudalnych oraz czarowników broniących status quo. Podstawowe fakty są zgodne z tekstem Tolkiena, jednak przyczyny konfliktu, charakter postaci i szczegóły zdarzeń różnią się zasadniczo. W książce można znaleźć odniesienia do powieści Tolkiena wskazujące na to, że sposób przedstawienia historii z perspektywy elfów i ludzi wynikał z ich potrzeb propagandowych.

Fabuła zaczyna się po bitwie na polach Pelennoru. Dwóch uciekinierów z rozbitej armii Mordoru, konsyliarz polowy Haladdin i kapral Cerleg, przedziera się przez pustynię do domu. Po drodze ratują przed śmiercią barona Tangorna, Gondorczyka, który przeciwstawił się zbrodniom wojennym, jakie dokonywali w Ithilien najemnicy pod dowództwem elfa. Podczas postoju dochodzi do spotkania Haladdina z Nazgûlem Sharha-Raną, który powierza Haladdinowi misję zniszczenia połączenia świata magicznego – „Błogosławionego Królestwa” elfów i pozbawionego magii Śródziemia – świata ludzi. Można tego dokonać wrzucając do Orodruiny Zwierciadło (Zwierciadło Galadrieli) lub wszystkie palantíry. Haladdin zostaje wybrany, ponieważ jest całkowicie pozbawiony zdolności magicznych i przez to odporny na magię.

W wątkach pobocznych czytelnik poznaje przyczyny wojny o Pierścień, zarówno gospodarcze, geograficzne, jak i polityczne. Poznaje też udział Gandalfa w wywołaniu wojny, drogę do władzy Aragorna czy losy Faramira i Éowiny. W retrospekcjach przedstawiona jest alternatywna wersja kluczowych wydarzeń wojny o Pierścień, m.in. bitwy na polach Pelennoru, zdobycia Isengardu czy historii Jedynego Pierścienia.

Książka została przetłumaczona na kilka języków, jednak według Tolkien Estate jej komercyjna publikacja stanowi naruszenie praw autorskich[1]. Powieść wydano również w języku polskim (w latach 2000, 2002 i w 2007, ostatnie wydanie pod tytułem: Ostatni powiernik Pierścienia).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Benedicte Page: Lord of the Rings reworking a hit with fans, but not Tolkien estate. The Guardian, 2011-02-08. [dostęp 2012-02-26].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]