Ospa krasowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ospa krasowa – forma krasu powierzchniowego, powstała w wyniku działania wody na płaski teren skalny, tworząca liczne drobne zagłębienia poprzedzielane ostrymi grzbiecikami. Forma ta jest podobna do żłobków i żeber naciekowych, a jedyna różnica polega na rozmiarze wklęśnięć i wypukleń[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wojciech Jaroszewski, Leszek Marks, Andrzej Radomski, Słownik geologii dynamicznej, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1985, ISBN 83-220-0196-7, OCLC 830183626.