Order Słonia Białego – Wikipedia, wolna encyklopedia

Order Słonia Białego
Awers
Awers insygniów Kawalera Komandora
Awers
Awers odznaki Towarzysza
Baretka
Baretka
Ustanowiono

1861

Order Słonia Białego[1] (taj. เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก) – szóste w kolejności tajskie odznaczenie państwowe[2][3] i najpopularniejszy order tego kraju, nadawany za wybitną służbę krajowcom i za wybitne zasługi cudzoziemcom[4].

Order ustanowił król Syjamu Rama IV w 1861[4]. W 1869 król Rama V podzielił order na pięć klas. I klasa przeznaczona była wyłącznie dla członków rodziny królewskiej, liczba kawalerów orderu II klasy nie powinna przekraczać 50 osób, III klasy – 100, IV klasy – 200, natomiast ograniczenia nagrodzonych V klasą nie przewidywano. Później orderowi dodano klasę specjalną – Wielką Wstęgę – która stała się klasą najwyższą. Orderem mogli zostać nagrodzeni zarówno mężczyźni, jak i kobiety[5].

Obecnie dzieli się na osiem klas[6]:

Klasy Nazwa polska Nazwa angielska Baretka
Klasa specjalna Kawaler Wielkiej Wstęgi Knight Grand Cordon
I klasa Kawaler Krzyża Wielkiego Knight Grand Cross
II klasa Kawaler Komandor Knight Commander
III klasa Komandor Commander
IV klasa Towarzysz Companion
V klasa Członek Member
VI klasa Złoty Medal Gold Medal
VII klasa Srebrny Medal Silver Medal

W klasie specjalnej i I order składa się z odznaki na wielkiej wstędze orderowej w postaci szerokiej szarfy, przewieszonej z ramienia na przeciwległy bok oraz gwiazdy orderowej mocowanej do lewej piersi poniżej rzędu medali. W klasie II i III odznaka orderowa wieszana jest na wstędze na szyi (tzw. komandoria), przy czym w II klasie dodawana jest gwiazda. W pozostałych klasach odznaka wieszana jest na wstążce, która mocowana jest na lewej piersi wraz z innymi medalami. W klasie IV na wstążce umieszcza się dodatkowo rozetkę[4][6]. W wersji kobiecej klasy II–VII składają się ze wstęgi wiązanej w kokardę[6].

Odznaczeni[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Odznaczeni Orderem Słonia Białego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wiesław Bończa-Tomaszewski: Kodeks orderowy. Przepisy obowiązujące posiadaczy orderów, odznaczeń, medali i odznak. Warszawa-Kraków: Główna Księgarnia Wojskowa, Drukarnia Narodowa, 1939, s. 515-516.
  2. Order of the Precedence. soc.go.th (The Secretariat of Cabinet Government House Dusit Bangkok). [dostęp 2016-01-12]. (ang.).
  3. Regulation of Wearing. soc.go.th (The Secretariat of Cabinet Government House Dusit Bangkok). [dostęp 2016-01-12]. (ang.).
  4. a b c Robert Werlich: Orders and Decorations of all Nations. Ancient and Modern. Civil and Military. Waszyngton: Quaker Press, 1963, s. 300. (ang.).
  5. Siergiej Potraszkow: Ordiena i miedali stran mira. Moskwa: EKSMO, 2007. ISBN 978-5-699-20917-0. (ros.).
  6. a b c The Most Exalted Order of the White Elephant. soc.go.th (The Secretariat of Cabinet Government House Dusit Bangkok). [dostęp 2016-01-12]. (ang.).