Opancerzenie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Opancerzenie w postaci tarczy ochronnej w dziale FlaK 38

Opancerzenie – wykorzystanie pancerza do zabezpieczenia ludzi, sprzętu itp. przed rażącym działaniem broni białej, pocisków, odłamków, fali uderzeniowej, promieniowania przenikliwego. Może być stałe lub instalowane (używane) doraźnie[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. opancerzenie, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-01-26].
  2. Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 278. ISBN 83-11-06229-3.