Oleg Gonczarienko – Wikipedia, wolna encyklopedia

Oleg Gonczarienko
Олег Гончаренко
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 sierpnia 1931
Charków

Data i miejsce śmierci

16 grudnia 1986
Moskwa

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Igrzyska olimpijskie
brąz Cortina d’Ampezzo 1956 łyżwiarstwo szybkie
(5000 m)
brąz Cortina d’Ampezzo 1956 łyżwiarstwo szybkie
(10 000 m)
MŚ w wieloboju
złoto Helsinki 1953 wielobój
złoto Oslo 1956 wielobój
złoto Helsinki 1958 wielobój
srebro Sapporo 1954 wielobój
srebro Moskwa 1955 wielobój
Mistrzostwa Europy w wieloboju
złoto Oslo 1957 wielobój
złoto Eskilstuna 1958 wielobój
srebro Falun 1955 wielobój
Odznaczenia
Order Lenina Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Oleg Gieorgijewicz Gonczarienko (ros. Олег Георгиевич Гончаренко, ukr. Олег Георгійович Гончаренко, Ołeh Heorhijowycz Honczarenko; ur. 18 sierpnia 1931 w Charkowie, zm. 16 grudnia 1986 w Moskwie) – ukraiński łyżwiarz szybki reprezentujący ZSRR, dwukrotny medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces w karierze Oleg Gonczarienko osiągnął w 1953 roku, kiedy zdobył złoty medal podczas wielobojowych mistrzostw świata w Helsinkach. Wyprzedził tam bezpośrednio swego rodaka, Borisa Szyłkowa oraz Holendra Wima van der Voorta. W 1954 roku zdobył srebrny medal podczas mistrzostw świata w Sapporo, a rok później był drugi zarówno na mistrzostwach świata w Moskwie, jak i podczas mistrzostw Europy w Falun. W 1956 roku brał udział w igrzyskach olimpijskich w Cortina d’Ampezzo, zdobywając brązowe medale na dystansach 5000 m i 10 000 m. Na krótszym dystansie wyprzedzili go jedynie Boris Szyłkow i Sigge Ericsson ze Szwecji, a na dłuższym lepsi byli Ericsson i Norweg Knut Johannesen. W tym samym roku Gonczarienko zdobył złoty medal na mistrzostwach świata w Oslo. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Östersund był czwarty, przegrywając walkę o medal z Borisem Cybinem, ale za to podczas mistrzostw Europy w Oslo był najlepszy. Ostatnie medale wywalczył w 1958 roku, zwyciężając na mistrzostwach świata w Helsinkach i mistrzostwach Europy w Eskilstunie. Ponadto w latach 1956 i 1958 był mistrzem ZSRR w wieloboju, w 1956 roku wygrał także w biegu na 5000 m, a w latach 1954 i 1956 był najlepszy na dystansie 10 000 m.

Zakończył karierę w 1962 roku. Za swoje zasługi został odznacznony Orderem Lenina. Zmarł w 1986 roku po długiej chorobie. Pochowany na Cmentarzu Kuncewskim[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]