Oleg Bakłanow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Oleg Bakłanow
Оле́г Бакла́нов
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Oleg Dmitrijewicz Bakłanow

Data i miejsce urodzenia

17 marca 1932
Charków

Data śmierci

28 lipca 2021

sekretarz KC KPZR
Okres

od 1988
do 1991

Przynależność polityczna

KPZR

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Leninowska
Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order „Znak Honoru”

Oleg Dmitrijewicz Bakłanow ros. Оле́г Дми́триевич Бакла́нов (ur. 17 marca 1932 w Charkowie, zm. 28 lipca 2021 w Moskwie[1]) – radziecki inżynier i polityk, Bohater Pracy Socjalistycznej (1976).

Absolwent charkowskiej rzemieślniczej szkoły łączności i Wszechzwiązkowego Zaocznego Instytutu Energetyki, od 1962 pracował jako inżynier w fabryce, w 1972 został dyrektorem fabryki w Charkowie. Od kwietnia 1975 do listopada 1976 był dyrektorem generalnym zjednoczenia produkcyjnego „Monolit”, od listopada 1976 do 8 kwietnia 1983 zastępcą ministra, a od 8 kwietnia 1983 do 18 lutego 1988 ministrem przemysłu budowy maszyn Związku Radzieckiego. Od 18 lutego 1988 do sierpnia 1991 sekretarz KC KPZR. Nadzorował pracę przemysłu zbrojeniowego. Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Rady Obrony przy prezydencie ZSRR Gorbaczowie do sierpnia 1991, kiedy to został aresztowany za współprzywództwo PKSW. W lutym 1994 uzyskał ułaskawienie na mocy uchwały Dumy Państwowej[2].

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

i medale.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Умер экс-руководитель ракетно-космической отрасли СССР Олег Бакланов. m24.ru. [dostęp 2021-07-28]. (ros.).
  2. Borys Jelcyn, Notatki prezydenta, Wydawnictwo UNIV-COMP, Warszawa, 1995, ISBN 83-86386-19-3, tłum. Maria Kostowska, s. 421

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]