French
DeutschOleg – Wikipedia, wolna encyklopedia
Oleg – imię męskie pochodzenia skandynawskiego (staronordyjskiego)[1].
Do języka polskiego imię to zapożyczono z rosyjskiego[1]. Występuje ono także w innych językach wschodniosłowiańskich, a wywodzi się tam ze staroruskiego Ольгъ, zapożyczonego z kolei ze staronordyjskiego Helgi[2] (por. staronorweskie heill „cieszący się pomyślnością, szczęśliwy”[1], niem. heilig „święty”[2]).
W roku 1994 imię to nosiło 321 Polaków[3], natomiast w roku 2001 – 444[1].
Żeńskim odpowiednikiem jest Olga.
Oleg imieniny obchodzi: 14 stycznia, 7 maja, 8 czerwca, 11 września[1].
Odpowiedniki w innych językach[edytuj | edytuj kod]
- angielski: brak[1]
- białoruski: Алег (Aleh)
- francuski: Oleg[1]
- hiszpański: Oleg[1]
- łacina: Oleg[1]
- niemiecki: Helgi, Oleg[1]
- rosyjski: Олег (Oleg)[1]
- ukraiński: Олег (Ołeh)
- włoski: Oleg[1]
Znane osoby noszące imię Oleg[edytuj | edytuj kod]
- Oleg Antonow – radziecki konstruktor lotniczy.
- Oleg Pieńkowski (ur. 23 kwietnia 1919, zm. 1963) – wysoki oficer radzieckiego wywiadu wojskowego, aresztowany pod zarzutem szpiegostwa na rzecz Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii w 1962 roku i następnie stracony.
- Oleg Svátek – czeski generał, uczestnik obu wojen światowych.
Władcy[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l Oleg. W: Jan Grzenia: Słownik imion. Wyd. trzecie. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, s. 259. ISBN 978-83-01-15644-2.
- ↑ a b Оле́г. W: Макс Фасмер: Этимологический словарь русского языка. Tłum. О. Н. Трубачев. Wyd. drugie. T. III: Муза-Сят. Москва: Прогресс, 1987, s. 133.
- ↑ Słownik imion współcześnie w Polsce używanych. Red. Kazimierz Rymut. Kraków: Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk, 1995, s. 307. ISBN 83-85579-13-3.