Okręty podwodne typu XVIII – Wikipedia, wolna encyklopedia

Okręty podwodne typu XVIII
Rodzaj okrętu

SS

Kraj budowy

 III Rzesza

Zbudowane

dwie

Użytkownicy

III Rzesza Kriegsmarine

Uzbrojenie:
23 torpedy 533 mm
Wyporność:
• na powierzchni

1485 ton

• w zanurzeniu

1652 ton

Długość

71,50 m

Szerokość

8,00 m

Napęd:
Turbiny Waltera o mocy 15000 KM
Prędkość:
• na powierzchni
• w zanurzeniu


17,0 węzłów
24,0 węzłów

Zasięg:
• na powierzchni

W wynurzeniu:5200 mili z prędkością 12 węzłów
W zanurzeniu:250 mili z prędkością 20 węzłów

Okręty podwodne typu XVIII – eksperymentalny typ niemieckich oceanicznych okrętów podwodnych. Udane testy eksperymentalnych okrętów klasy XVII napędzanych nowym rodzajem napędu – napędem Waltera, doprowadziły do przekonania o możliwości stworzenia nowego rodzaju okrętu oceanicznego o całkowicie nowych możliwościach bojowych. Znaczna prędkość okrętu w zanurzeniu dawała szansę wyjścia na pozycję bojową nawet bez obecności eskorty, a także łatwiejszego unikania przeciwnika.

Pod koniec 1942 roku Hellmuth Walter przygotował plany nowego rodzaju okrętów oceanicznych – typu XVIII. 4 stycznia 1943 roku stocznia Deutsche Werke otrzymała kontrakt na budowę dwóch prototypów według tego projektu. Okręty otrzymały numery U-796 i U-797.

W czerwcu 1943 pojawiła się koncepcja przedstawiona przez prof. Oelfkena o wykorzystaniu kadłuba okrętów typu XVIII do budowy elektrycznego U-Boota typu XXI. W rezultacie 28 marca 1944 roku zaniechano budowy U-796 i U-797.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • V.E. Tarrant Ostatni rok Kriesgmarine, maj 1944 – maj 1945, wyd. Oskar, Warszawa 2001

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]