Okręty podwodne typu VIID – Wikipedia, wolna encyklopedia

Okręty podwodne typu VIID
Rodzaj okrętu	SS
Kraj budowy	III Rzesza
Użytkownicy	Kriegsmarine
	Uzbrojenie:
	14 torped, działo 88 mm; 15 min, działko 20 mm
Wyrzutnie torpedowe:; • dziobowe; • rufowe	; 4 × 533 mm; 1 × 533 mm
Wyrzutnie min	15
Załoga	44 oficerów i marynarzy
Wyporność:
• na powierzchni	965 ton
• w zanurzeniu	1080 ton
	Napęd:
	2 silniki Diesla, 2 silniki elektryczne AEG, 2 wały
Prędkość:; • na powierzchni; • w zanurzeniu	; 17 węzłów; 7,5 węzła
Zasięg:
• na powierzchni	powierzchnia: 11.200 mil @ 10 węzłów; zanurzenie: 65 mil @ 4 węzły

Okręty podwodne typu VIID – typ niemieckich podwodnych stawiaczy min. Jednostki te stanowiły wariant projektu VIIC, do którego dodano dodatkową sekcję za kioskiem mieszczącą 5 pionowych wyrzutni min.

Udział w drugiej wojnie światowej[edytuj | edytuj kod]

Trawler "Le Tiger" zatopił U-215 na wschód od Bostonu 3 lipca 1942, 31 lipca na wschód od Azorów brytyjskie slupy zatopiły U-213, a 20 października na południowy wschód od Irlandii U-216 został zatopiony w ataku lotniczym. 5 czerwca 1043 roku samolot z lotniskowca eskortowego "Bogue" zatopił U-217, zaś 26 lipca 1944 roku fregata "Cooke" zatopiła U-214 w kanale La Manche. W maju 1945 roku U-218 poddał się aliantom, a następnie został zatopiony podczas operacji Deadlight.

Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007, s. 215. ISBN 1-85109-563-2.