Okręt hydrograficzny – Wikipedia, wolna encyklopedia

ORP "Heweliusz" (po lewej) i ORP "Bałtyk" przy pirsie w Porcie Wojennym Gdynia

Okręt (statek) hydrograficznystatek lub okręt specjalny służący do prowadzenia badań i pomiarów hydrograficznych, a także oceanograficznych i hydrologicznych akwenów. Wyniki tych badań służą tradycyjnie przede wszystkim do tworzenia map morskich i locji, wyznaczania torów wodnych i oznakowania płycizn oraz stawiania znaków nawigacyjnych, zarówno dla celów ruchu okrętów wojennych, jak i dla celów cywilnych. Nowoczesne statki hydrograficzne i szerzej, oceanograficzne, służą także do prowadzenia badań naukowych mórz i oceanów oraz poszukiwania podmorskich złóż surowców. Okręty hydrograficzne są eksploatowane przez służby hydrograficzne marynarek wojennych państw, a statki głównie przez służby państwowe.

Podstawowym sposobem prowadzenia pomiarów hydrograficznych są prace sondażowe, obecnie dokonywane za pomocą echosond. Nowoczesne okręty hydrograficzne posiadają ponadto odpowiednie różnorodne wyposażenie badawcze i pomiarowe oraz laboratoria, często także posiadają kutry hydrograficzne lub motorówki sondażowe. Okręty hydrograficzne posiadające bogate wyposażenie specjalistyczne używane są także często do naukowych zadań cywilnych.

Jednym z największych budowniczych okrętów hydrograficznych była Polska, która była głównym budowniczym jednostek tej klasy na potrzeby państw dawnego Układu Warszawskiego. Od lat 60. do 80. XX wieku w Stoczni Północnej w Gdańsku zbudowano kilkadziesiąt okrętów hydrograficznych dla ZSRR i innych państw socjalistycznych. Były wśród nich jednostki projektu: 870 (kod NATO: 'Kamenka'), 871 ('Biya'), 860 ('Samara'), 861 ('Moma'), 862 ('Yug'), 872 ('Finnik'), 874 ('Modified Finnik'). Ponadto, Stocznia Szczecińska budowała zbliżone co do przeznaczenia okręty oceanograficzne projektu 850 (kod NATO: 'Nikolay Zubov'), 852 ('Akademik Krylov') i 873 ('Sibirykov').

Używane w Polsce okręty hydrograficzne

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]