Okno pasywne – Wikipedia, wolna encyklopedia

Okno pasywneokno, które spełnia wymogi budownictwa pasywnego, czyli takiego, które dzięki wysokiej izolacyjności termicznej może być ogrzewane przez źródła ciepła wcześniej pomijane – promieniowanie cieplne Słońca oraz ciepło wydzielane przez mieszkańców i urządzenia domowe. Okno powinno charakteryzować się współczynnikiem przenikania ciepła dla całego okna Uw poniżej 0,8 W/(m2K)[1]. Mogą to być na przykład okna z pakietem trzyszybowym w konstrukcji drewnianej, drewniano-aluminiowej lub aluminiowej, często składową takiej konstrukcji jest specjalna pianka poliuretanowa. W odróżnieniu od standardowej głębokości ram okiennych (ok. 68 mm), okna pasywne mają od 88 do 120 mm głębokości.

Najczęściej wybierane są jednak okna wykonane z PCW, ponieważ wyróżnia je niska cena przy porównywalnych parametrach cieplnych i akustycznych okna. Profil okien pasywnych z PCW podzielony jest wewnątrz przynajmniej na 6 komór, przez co między innymi konstrukcja zyskuje tak dobre parametry cieplne.

Głównym zadaniem okien pasywnych jest zapewnienie wysokiej szczelności budynku i uniemożliwienie powstawania mostków termicznych[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Właściwości okna pasywnego [online], Krispol.pl.
  2. Jakie wymagania są stawiane przed oknami pasywnymi? [online], okna-koncept.pl.