French
DeutschOblężenie Fortu William Henry – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Wojna o kolonie amerykańskie | |||
 Luis-Joseph de Montcalm próbujący powstrzymać Indian w czasie rzezi po bitwie o Fort William Henry | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | południowy kraniec jeziora George’a | ||
| Terytorium | |||
| Wynik | zwycięstwo francuskie | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych  | |||
| 43°25′13″N 73°42′40″W/43,420278 -73,711111 | |||
Oblężenie Fortu William Henry – starcie zbrojne, które miało miejsce w sierpniu 1757 i zakończyło się utratą przez Brytyjczyków fortu na rzecz sił francuskich Louisa-Josepha de Montcalma. W następstwie oblężenia, część Indian – sojuszników Montcalma – naruszyła warunki kapitulacji i zaatakowała opuszczającą fort kolumnę brytyjską (częściowo kobiety i dzieci), przez co bitwa ta stała się jedną z najgłośniejszych na północnoamerykańskim teatrze wojny siedmioletniej.
Oblężenie[edytuj | edytuj kod]
Wojska pułkownika George’a Munro wraz z grupami milicji opierały się długiemu oblężeniu i bombardowaniu prowadzonemu przez Francuzów, lecz poddały się po pertraktacjach z Montcalmem. Chociaż Munro był nieustępliwy i opierał się kapitulacji, ostatecznie zgodził się na nią po otrzymaniu wiadomości od generała Daniela Webba, dowódcy sił brytyjskich w kolonii Nowy Jork, który informował, iż nie jest zdolny posłać żadnych posiłków w celu uwolnienia obleganego garnizonu. Dlatego też, z braku nadziei na pomoc, Munro przyjął warunki Montcalma, który pozwolił Brytyjczykom odejść z bronią i zadeklarował, iż ich nie zaatakuje.
Masakra[edytuj | edytuj kod]
Po brytyjskim wymarszu z fortu, sprzymierzeni z Francuzami Indianie, którzy byli niezadowoleni z warunków rozejmu (obiecano im bogate łupy) zaatakowali i zabili wielu[6] Brytyjczyków spośród grupy, która obozowała na zewnątrz fortu. Historycy są zgodni, że Montcalm i oficerowie próbowali powstrzymać rozlew krwi i postępowali honorowo wobec jeńców brytyjskich, ale prawdopodobnie nie mieli oni środków, by go powstrzymać[7].
Skutki[edytuj | edytuj kod]
Generał Webb faktycznie posłał posiłki do Fort William Henry, które przybyły dzień za późno. Webb został odwoływany do Anglii z powodu swych porażek. Na dodatek, utrata Fort William Henry stanowiła mocny cios dla brytyjskiej strategii na tym obszarze i zapobiegła do końca roku wszelkim próbom uderzenia w kierunku do Montrealu. W ten sposób, do roku 1758, w trzy lata po rozpoczęciu walk, Brytyjczycy nie mieli prawie żadnych terytorialnych zysków w Nowej Francji.
Wpływy kulturowe[edytuj | edytuj kod]
- Bitwa o Fort William Henry znalazła swoje odzwierciedlenie w kanwie powieści Jamesa Fenimore Coopera pt. Ostatni Mohikanin oraz licznych jej ekranizacjach.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Steele 1990 ↓, s. 69
- ↑ Parkman 1922 ↓, s. 489–492
- ↑ Pargellis 1933 ↓, s. 250
- ↑ a b Steele 1990 ↓, s. 144
- ↑ Źródła nie podają francuskich strat. Steele 1990 ↓, s. 104 wspomina o 15 zabitych Indianach.
- ↑ początkowo mówiono o 1500 ofiarach, obecnie liczba oscyluje między 70 a 180
- ↑ U-S-History.com: The French and Indian War, Fort William Henry “Massacre” August 1757. [dostęp 5 sierpnia 2007]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanley McRory Pargellis: Lord Loudoun in North America. New Haven: Yale University Press, 1933. OCLC 460019682. (ang.).
- Francis Parkman: Montcalm and Wolfe. T. 1. Boston: Little, Brown, 1922. OCLC 30767445. (ang.).
- Ian K Steele: Betrayals: Fort William Henry & the 'Massacre'. New York: Oxford University Press, 1990. ISBN 978-0-19-505893-2. OCLC 20098712. (ang.).