ORP Toruń (1990) – Wikipedia, wolna encyklopedia

ORP „Toruń”
	; ORP „Toruń” w Świnoujściu
Typ	Lublin
Projekt	767
Oznaczenie NATO	Lublin
	Historia
Stocznia	Stocznia Północna
Położenie stępki	21 sierpnia 1989
Wodowanie	8 czerwca 1990
	Marynarka Wojenna
Wejście do służby	24 maja 1991
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	pełna – 1675 t
Długość	95,8 m
Szerokość	10,8 m
Zanurzenie	2,38 m
	Napęd
	3 silniki spalinowe Cegielski-Sulzer 6ATL25D o mocy 1320 kW każdy, napędzające 3 śruby
Prędkość	16,5 w.
	Uzbrojenie
	4 morskie zestawy rakietowo-artyleryjskie ZU-23-2MR Wróbel II składające się z podwójnej armaty 23 mm i podwójnej wyrzutni rakiet przeciwlotniczych Strzała 2M,; 9 wyrzutni ładunków wydłużonych ŁWD-100/5000
	Multimedia w Wikimedia Commons

ORP Toruń (825) – polski okręt transportowo-minowy typu Lublin.

Banderę podniesiono na nim 24 maja 1991 roku^[1]. Okręt wchodzi w skład 2. Dywizjonu Okrętów Transportowo-Minowych w Świnoujściu, należącym do 8. Flotylli Obrony Wybrzeża. Okręt przeznaczony jest do transportu żołnierzy desantu ze sprzętem i pojazdami, stawiania min morskich (jednorazowo zabiera 130 min) oraz ewakuacji ludzi.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]