Ołeh Kuzniecow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ołeh Kuzniecow
Олег Кузнєцов
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Ołeh Wołodymyrowycz Kuzniecow

Data i miejsce urodzenia

22 marca 1963
Magdeburg

Wzrost

182 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1981–1982 Desna Czernihów 14 (0)
1983–1990 Dynamo Kijów 181 (15)
1990–1994 Rangers 35 (1)
1994–1995 Maccabi Hajfa 6 (0)
1995–1997 CSKA-Borysfen Kijów 11 (1)
W sumie: 247 (17)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1986–1991  ZSRR 58 (1)
1992  WNP 5 (0)
1993–1995  Ukraina 3 (0)
W sumie: 66 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1998–2001 CSKA Kijów (asystent)
2001 CSKA Kijów
2002 Arsenał Kijów
2002–2004 Dynamo Kijów (asystent)
2002–2007 Ukraina (asystent)
2006 Heart of Midlothian FC (asystent)
2008 FK Moskwa (asystent)
2010 Ukraina U-18
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Order „Za zasługi” II klasy (Ukraina) Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina)

Ołeh Wołodymyrowycz Kuzniecow, ukr. Олег Володимирович Кузнєцов, ros. Олег Владимирович Кузнецов, Oleg Władimirowicz Kuzniecow (ur. 22 marca 1963 w Magdeburgu, Niemiecka Republika Demokratyczna) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji obrońcy, były reprezentant Związku Radzieckiego, Wspólnoty Niepodległych Państw i Ukrainy, Wicemistrz Europy w 1988, trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek szkoły sportowej w Czernichowie. Także w rodzinnym Czernichowie rozpoczął w 1981 występy w dorosłym futbolu. Jego pierwszym klubem była miejscowa Desna, z której w 1983 przeszedł do Dynama Kijów. Niedługo potem stał się jednym z podstawowych zawodników Dynama, które należało wówczas do ścisłej czołówki radzieckiej ekstraklasy. Z Dynamem zdobył Mistrzostwo ZSRR w 1985, 1986 i 1990, Puchar ZSRR w 1985, 1987 i 1990 oraz Puchar Zdobywców Pucharów w 1986. Wystąpił w 181 meczach ekstraklasy ZSRR, strzelając 15 bramek.

W 1990 wyjechał do Szkocji, gdzie przez cztery lata bronił barw Rangers F.C. Zdobył wówczas Mistrzostwo Szkocji w 1992 i 1993 oraz krajowy puchar w 1993. W 1994 przeniósł się do Izraela, a wkrótce potem powrócił na Ukrainę. W 1995 występował w CSKA-Borisfen Kijów, gdzie zakończył karierę.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Jako zawodnik Dynama zadebiutował na początku 1986 w reprezentacji ZSRR. W tym samym roku wziął udział w Mundialu 1986. Dwa lata później zdobył srebrny medal mistrzostw Europy. Uczestniczył również w Mundialu 1990 i Euro 1992. W latach 19861992 rozegrał dla ZSRR i WNP 63 mecze, strzelając 1 bramkę. W latach 19921994 3 razy wystąpił w barwach ukraińskiej drużyny narodowej.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery zawodniczej rozpoczął pracę jako trener, jednak samodzielnie prowadził jedynie w 2001 zespół CSKA Kijów, który podczas przerwy zimowej przekazał swoje miejsce nowo utworzonemu klubowi Arsenał Kijów, w którym w 2002 kontynuował pracę szkoleniową. Poza tym pracował wyłącznie jako asystent innych szkoleniowców, pomagając m.in. Ołeksijowi Mychajłyczence w Dynamie Kijów oraz Ołehowi Błochinowi w reprezentacji Ukrainy. Był członkiem sztabu szkoleniowego ukraińskiej drużyny narodowej podczas Weltmeisterschaft 2006. W tym samym roku został przez Władimira Romanowa, litewskiego biznesmena i właściciela szkockiego Heart of Midlothian FC ściągnięty do pracy w tym klubie w roli asystenta Valdasa Ivanauskasa i Eduarda Małofiejewa. Po niepowodzeniach w Szkocji ponownie podjął współpracę z Błochinem, do końca 2007 w reprezentacji Ukrainy, a w 2008 w FK Moskwa. Od 2010 pracuje na stanowisku starszego trenera juniorskiej reprezentacji[1].

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy indywidualne[edytuj | edytuj kod]

  • sześciokrotnie był wybrany na listę „33 najlepszych” piłkarzy ZSRR – 4 krotnie (nr 1: 1986, 1987, 1988, 1989, 1990; nr 2: 1985)[2].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]