Nowy Robotnik – Wikipedia, wolna encyklopedia
Częstotliwość | miesięcznik |
---|---|
Państwo | |
Wydawca | Wydawnictwo "Robotnik Śląski" |
Tematyka | polityczno-społeczna |
Pierwszy numer | wrzesień 2003 |
Ostatni numer | wrzesień 2006 |
Redaktor naczelny | Jan Czarski |
Format | A4 |
Liczba stron | 28 |
ISSN | |
OCLC | |
Strona internetowa |
Nowy Robotnik – ogólnopolski miesięcznik społeczno-polityczny – ukazujący się od września 2003 do września 2006 roku. Czasopismo związane było z młodą polską lewicą, ruchem alterglobalistycznym oraz ruchem związkowym. Nowy Robotnik powstał jako kontynuacja wcześniejszego periodyku noszącego nazwę Robotnik Śląski.
Problemy opisywane w NR to przede wszystkim krytyka neoliberalizmu i społeczeństwa konsumpcyjnego, analiza sytuacji pracowniczej w Polsce i za granicą, opis form i metod protestu pracowniczego, promowanie bojkotu konsumenckiego, przedstawianie wydarzeń w ruchu alterglobalistycznym na świecie. Czasami zdarzały się w czasopiśmie przedruki z zagranicznych, szczególnie francuskich pism lewicowych. Pismo to wydawane było w formacie A4, liczyło 28 stron.
Corocznie osoby współpracujące z NR organizowały Gewariady w zaprzyjaźnionym chorzowskim Rebelbarze, a także spotkania z przedstawicielami Trzeciego Świata.
Redaktorzy i współpracownicy (kolektyw) NR[edytuj | edytuj kod]
- Marek Wyrwisz - redaktor naczelny
- Jan Czarski (pseudonim)
- Marek Tobolewski
- Jarosław Urbański
- Maciej Roszak
- Sebastian Glica
Stałe działy[edytuj | edytuj kod]
- Fakty
- O tym się mówi
- Kraj
- Zagranica
- Społeczeństwo
- Historia
- Kultura
- Przedruki z Le Monde Diplomatique