French
DeutschNorm Nixon – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | ||||||||||||||
| 10 | ||||||||||||||
| rozgrywający | ||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 11 października 1955 | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost | 188 cm | |||||||||||||
| Masa ciała | 77 kg | |||||||||||||
| Kariera | ||||||||||||||
| Aktywność | 1977–1989 | |||||||||||||
| Szkoła średnia | Southwest (Macon, Georgia) | |||||||||||||
| College | Duquesne (1973–1977) | |||||||||||||
| Draft | 1977, numer: 22 | |||||||||||||
| ||||||||||||||
Norman Ellard Nixon (ur. 11 października 1955 w Macon) – amerykański koszykarz, występujący na pozycji rozgrywającego, dwukrotny mistrz NBA. Po zakończeniu kariery zawodniczej pracował jako komentator spotkań Lakers w Fox Sports West, producent filmowy, aktor oraz agent sportowo-rozrywkowy[1].
Mierzący 188 cm wzrostu koszykarz studiował na North Duquesne University. Do NBA został wybrany z 22 numerem w drafcie 1977 przez Los Angeles Lakers. W zespole tym spędził sześć lat (1977-1983). Był ważnym ogniwem mistrzowskich drużyn Lakers z lat 1980 i 1982. W 1983 został oddany do San Diego Clippers, do Los Angeles w zamian trafił Byron Scott. W Clippersach grał do 1989, w późniejszych latach kariery zmagając się z kontuzjami - stracił dwa pełne sezony. W NBA zdobył łącznie 12 065 punktów (15,7 na spotkanie) i miał 6 386 asyst (średnia 8,3). Dwa razy brał udział w NBA All-Star Game (1982, 1985).
Karierę kończył we Włoszech.
Od 1984 jest mężem tancerki, reżyserki, aktorki i producentki filmowej – Debbie Allen, z którą ma dwójkę dzieci[1]. Jego szwagierką jest aktorka Phylicia Rashad, znana z serialu Bill Cosby Show. W koszykówkę, na poziomie akademickim (Wofford College i Southern University) grał też jego syn – Norman Ellard Nixon Jr (2006–2010)[2][3].
Pracował jako agent sportowy (Premier Management Group Inc., Norm Nixon & Associates) oraz gwiazd muzyki i filmu. Reprezentował takie osoby jak: Doug Edwards, Samaki Walker, Jalen Rose, Maurice Taylor, Teddy Dupay, Gary Grant, Gerald Fitch, Peter Warrick, Larry Smith, Al Wilson, LL Cool J i TLC[4][5][6].
Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]
Na podstawie[7], o ile nie zaznaczono inaczej.
- NCAA
- Uczestnik turnieju NCAA (1977)
- Mistrz turnieju konferencji (1977)
- Zawodnik roku konferencji Eastern 8 (1977)[8]
- MVP turnieju Atlantic 10 (1977)[9]
- Zaliczony do składu All-American (1977)
- Drużyna Duquesne Dukes zastrzegła należący do niego numer 10
- NBA
- Mistrz NBA (1980, 1982)
- Wicemistrz NBA (1983)
- Zaliczony do I składu debiutantów NBA (1978)[10]
- Uczestnik meczu gwiazd:
- NBA (1982, 1985)
- Legend NBA (1992)[11]
- konkursu rzutów za 3 punkty (1986)
- Lider play-off w średniej asyst (1979, 1981)[12]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Profil na imdb.com. imdb.com. [dostęp 2018-03-15]. (ang.).
- ↑ Norman Ellard Nixon Jr – realgm.com. realgm.com. [dostęp 2018-03-15]. (ang.).
- ↑ Profil na woffordterriers.com. woffordterriers.com. [dostęp 2018-03-15]. (ang.).
- ↑ Voisin, Ailene. – "Hawks' No. 1 choice makes a good first pick". – The Atlanta Journal-Constitution. – 9 lipca 1993
- ↑ Broussard, Chris. – "PRO BASKETBALL – Nixon Is Still Giving Assists as an Agent". – New York Times. – 29 lutego 2004
- ↑ Wertheim, L. Jon. – "Norm Nixon: An original Showtimer, he hasn't mellowed or slowed down". – Sports Illustrated. – 11 lipca 2005
- ↑ Profil na realgm.com. realgm.com. [dostęp 2018-03-15]. (ang.).
- ↑ Atlantic 10 Conference Player of the Year Winner. sports-reference.com. [dostęp 2023-01-26]. (ang.).
- ↑ Atlantic 10 Conference Tournament MVP Winner. sports-reference.com. [dostęp 2023-02-05]. (ang.).
- ↑ Year-by-year NBA All-Rookie Teams. nba.com. [dostęp 2023-01-21]. (ang.).
- ↑ NBA ALL-STAR LEGENDS GAME RESULTS, ROSTERS, AND PLAYERS. nba-allstar.com. [dostęp 2018-03-14]. (ang.).
- ↑ NBA & ABA Year-by-Year Playoff Leaders and Records for Assists Per Game. basketball-reference.com. [dostęp 2018-04-04]. (ang.).