Nordic gold – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2022-08 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Nordic gold (GN, NG, golden nordic, nordyckie złoto, CuAl5Zn5Sn1) – jest to stop 89% miedzi (Cu), 5% cynku (Zn), 5% aluminium (Al) oraz 1% cyny (Sn)^[1]. Gold (Złoto) w nazwie nie oznacza, że ten stop zawiera chociaż śladową ilość złota, jest to tylko określenie koloru. Od prawdziwego złota stosunkowo łatwo go odróżnić ze względu na znacznie mniejszą gęstość (19,3 g/cm³ dla złota w czystej postaci, 8,5 g/cm³ dla NG).

W Polsce był używany do produkcji monet okolicznościowych (obiegowych) o nominale 2 zł^[2]. Z tego stopu są również wybijane eurocenty (10, 20, 50)^[3] oraz 10-koronówki w Szwecji.

Bez odpowiedniego zabezpieczenia (np. kapsla ochronnego) stop ten łatwo koroduje na powietrzu tracąc swój pierwotny blask^{[potrzebny przypis]}. Monety wykonane ze złota nordyckiego pokrywają się bardzo szybko patyną, a najlepszym sposobem ich przechowywania w zbiorach numizmatycznych są specjalne pudełka próżniowe (tzw. slaby numizmatyczne)^{[potrzebny przypis]}.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• Monety okolicznościowe 2 złote
• Grading

Przypisy[edytuj | edytuj kod]