Norbert Morciniec – Wikipedia, wolna encyklopedia

Norbert Morciniec
Ilustracja
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

4 czerwca 1932
Opole

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: Językoznawstwo
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Doktorat

1961 – Językoznawstwo
Uniwersytet Wrocławski

Habilitacja

1968 – Językoznawstwo
Uniwersytet Wrocławski

Profesura

1975 prof. ndzw. // 1983 prof. zwyczajny

Nauczyciel akademicki
uczelnia

Uniwersytet Wrocławski

Stanowisko

prorektor ds. nauki

Okres zatrudn.

1984-1987

uczelnia

Wyższa Szkoła Filologiczna we Wrocławiu

Stanowisko

rektor

Okres zatrudn.

2013-2020

Norbert Morciniec (ur. 4 czerwca 1932 w Opolu[1]) – polski wykładowca akademicki, germanista, niderlandysta, profesor nauk humanistycznych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Wrocławskiego. Twórca pierwszych w Polsce studiów akademickich w dziedzinie niderlandystyki[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1955 ukończył studia magisterskie na kierunku filologia germańska na Uniwersytecie Wrocławskim. Po studiach pracował przez dwa lata na stanowisku asystenta w Katedrze Językoznawstwa Ogólnego Uniwersytetu Wrocławskiego, a następnie w Instytucie Filologii Germańskiej, przechodząc wszystkie szczeble naukowe od starszego asystenta aż do profesora zwyczajnego. Stopień doktora nauk humanistycznych z zakresu językoznawstwa germańskiego uzyskał na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego w roku 1961. W latach 1966–1967 odbył staż naukowy w Instytucie Filologii Niderlandzkiej Uniwersytetu w Amsterdamie (Stedelijke Universiteit). W 1968 habilitował się z zakresu językoznawstwa niemieckiego i niderlandzkiego. Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1975, a tytuł profesora zwyczajnego w 1983[3].

Na Uniwersytecie Wrocławskim pełnił kolejne funkcje: kierownika Katedry Języka Niemieckiego i Niderlandystyki, prodziekana Wydziału Filologicznego, prorektora Uniwersytetu do spraw nauki, dyrektora Instytutu Filologii Germańskiej. Współorganizował Katedrę Filologii Germańskiej Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (pierwszy jej kierownik) oraz Katedrę Filologii Germańskiej Uniwersytetu Opolskiego[3][2].

W latach 2012–2013 pełnił funkcję dziekana Wydziału Neofilologii Wyższej Szkoły Filologicznej we Wrocławiu, a od 2013 r. pełni funkcję rektora tejże uczelni[3].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

Dorobek naukowy Norberta Morcińca obejmuje ponad 120 publikacji, w tym 15 książek (monografie, podręczniki, słowniki). Do najważniejszych należą książki:

  • Die nominalen Wortzusammensetzungen in den westgermanischen Sprachen. Prace WTN. Seria A. Nr. 99, Wrocław 1964.
  • Distinktive Spracheinheiten im Niederländischen und Deutschen. Prace WTN Seria A. Nr. 123, Wrocław 1968.
  • Zarys niemieckiej intonacji zdaniowej. Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1979, 4. wyd. 1995.
  • Podręcznik wymowy niemieckiej (współautor Stanisław Prędota). PWN Warszawa 1982, 6. wyd. 2005.
  • Historia literatury niderlandzkiej (współautor Dorota Morciniec). Ossolineum, Wrocław 1985.
  • Das Lautsystem des Deutschen und des Polnischen. J. Groos Verlag, Heidelberg 1990.
  • Nederlands-Pools, Pools-Nederlands Woordenboek. Kluwer-Verlag, Deventer 1993.
  • Kontrastive Phonemik deutsch-niederländisch. Acta Universitatis Wratislaviensis Nr. 1491, Wrocław 1994.
  • Gramatyka Języka Niderlandzkiego. Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2001.
  • Vita in Linguis. Schriften zur Germanistik und Niederlandistik, Oficyna Wydawnicza ATUT, Wrocław 2012.
  • Gramatyka kontrastywna. Wprowadzenie do niemiecko-polskiej gramatyki kontrastywnej. Wydawnictwo Wyższej Szkoły Filologicznej we Wrocławiu, Wrocław 2014.
  • Historia Języka niemieckiego. Wydawnictwo Wyższej Szkoły Filologicznej we Wrocławiu. Wrocław 2015.
  • Historia języka niderlandzkiego. Wydawnictwo Wyższej Szkoły Filologicznej we Wrocławiu. Wrocław 2017
  • Wprowadzenie do językoznawstwa niemieckiego. Oficyna Wydawnicza ATUT, Wrocław 2020.
  • Historia Języka niemieckiego. Oficyna Wydawnicza ATUT, Wrocław 2021.
  • Ciekawostki języka niemieckiego nie tylko dla germanistów. Oficyna Wydawnicza ATUT, Wrocław 2023.
  • Słownik terminologii gramatycznej niemiecko-polski. Lexikon grammatischer Fachausdrücke deutsch-polnisch. Oficyna Wydawnicza ATUT, Wrocław 2023.

Członkostwo w stowarzyszeniach naukowych[edytuj | edytuj kod]

  • Polskie Towarzystwo Językoznawcze, od 1958.
  • Wrocławskie Towarzystwo Naukowe, od 1969.
  • Polska Akademia Nauk, Komitet Neofilologiczny, od 1969.
  • Polskie Towarzystwo Neofilologiczne, od 1981.
  • Polskie Towarzystwo Fonetyczne, od 1983.
  • Societas Linguistica Europaea, od 1983.
  • Stowarzyszenie Germanistów Polskich, od 1984.
  • Królewska Akademia Języka i Literatury Niderlandzkiej w Gandawie (Belgia) od 1985.
  • Rada Naukowa Instytutu Języka Niemieckiego w Mannheimie (Niemcy) od 1985[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Morciniec Norbert, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2012-12-10].
  2. ↑ a b k, Profesor dr hab. Norbert Morciniec – Jubileusz 90-lecia, 27.10.2022 [online], Uniwersytet Wrocławski, 7 listopada 2022 [dostęp 2024-02-06] (pol.).
  3. ↑ a b c d e Morciniec Norbert, [w:] Złota Księga Nauki Polskiej w 100 rocznicę odzyskania niepodległości, t. II, Gliwice: Helion, 2020, s. 120 [dostęp 2024-02-06] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Oberschlesisches Literatur-Lexikon. Biographisch-bibliographisches Handbuch. Teil 2 (I-P), Berlin 1993, s. 146.
  • Kto jest kim w Polsce? Informator biograficzny. Warszawa 1993, s. 474.
  • Kto jest kim we Wrocławiu? Informator biograficzny. Wrocław 1999, s. 328.
  • Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. Warszawa 2000, s. 326.
  • Encyklopedia Wrocławia. Wrocław 2000, s. 519.
  • Złota Księga Nauki Polskiej. Naukowcy przełomu wieku. Gliwice 2001, s. 345.
  • Wielka Encyklopedia PWN. Tom 18. Warszawa 2003, s. 93.
  • Encyklopedia Actus Purus. Kto jest kim w Polsce nowego millenium (2000-2002) Poznań 2004, s. 368.
  • Verba docent, exempla trahunt. Zum 80. Geburtstag von Norbert Morciniec. Hrsg. von Peter Chmiel. Wrocław 2012.
  • Złota Księga Nauki Polskiej. Naukowcy przełomu wieku. Gliwice 2020, s. 120.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Norbert_Morciniec&oldid=72788451”