Norbert Hofer – Wikipedia, wolna encyklopedia

Norbert Hofer
Ilustracja
Norbert Hofer (2016)
Data i miejsce urodzenia

2 marca 1971
Vorau

Zawód, zajęcie

polityk

Stanowisko

minister transportu, innowacji i technologii (2017–2019)

Partia

Wolnościowa Partia Austrii

Norbert Hofer (ur. 2 marca 1971 w Vorau[1]) – austriacki polityk, działacz partyjny i samorządowiec, działacz Wolnościowej Partii Austrii (FPÖ) i od 2019 do 2021 lider tego ugrupowania, parlamentarzysta krajowy, kandydat w wyborach prezydenckich w 2016, w latach 2017–2019 minister transportu, innowacji i technologii.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1990 ukończył szkołę średnią techniczną HTBLA Eisenstadt. Do 1994 pracował w liniach lotniczych Lauda Air. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Wolnościowej Partii Austrii w Burgenlandzie, stając się etatowym działaczem tego ugrupowania. Pracował m.in. przy kampaniach wyborczych i jako wykładowca na kursach prowadzonych przez swoje ugrupowanie. W latach 1996–2007 pełnił funkcję sekretarza FPÖ w Burgenlandzie, od 2000 do 2006 był równocześnie dyrektorem klubu poselskiego w landtagu. Kierował strukturami partii w mieście Eisenstadt i powiecie Eisenstadt-Umgebung. W latach 1997–2007 był radnym miasta Eisenstadt. W 2005 powołany na wiceprzewodniczącego Wolnościowej Partii Austrii na szczeblu krajowym, a w 2006 również na szczeblu regionalnym[1].

W 2006 po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Rady Narodowej (XXIII kadencji). Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w 2008, 2013, 2017 i 2019 na XXIV, XXV, XXVI i XXVII kadencję[1][2][3]. W 2013 objął stanowisko jednego z wiceprzewodniczących (trzeciego przewodniczącego) niższej izby austriackiego parlamentu, utrzymał tę funkcję również po wyborach w 2017[1].

28 stycznia 2016 został przedstawiony jako kandydat FPÖ w wyborach prezydenckich[4]. W pierwszej turze głosowania z 24 kwietnia 2016 zajął pierwsze miejsce z wynikiem 35,1% głosów, przechodząc do drugiej tury wyborów[5]. W drugiej turze przegrał w rywalizacji z Alexandrem Van der Bellenem różnicą około 31 tys. głosów, otrzymując poparcie na poziomie 49,7%[6]. Wyniki tej tury zostały jednak unieważnione decyzją Trybunału Konstytucyjnego z 1 lipca 2016[7].

8 lipca 2016, w związku z końcem kadencji Heinza Fischera i unieważnieniem wyników drugiej tury wyborów jego następcy, z urzędu został tymczasowo jednym z pełniących obowiązki prezydenta Austrii (wraz z przewodniczącą Rady Narodowej Doris Bures i jej pierwszym zastępcą Karlheinzem Kopfem)[8] (pełnił tę funkcję do stycznia 2017). W powtórce drugiej tury głosowania z 4 grudnia 2016 zdobył 46,2% głosów, tym samym przegrywając wybory ze swoim kontrkandydatem[9].

18 grudnia 2017 objął stanowisko ministra transportu, innowacji i technologii w rządzie Sebastiana Kurza[10]. 19 maja 2019 został nominowany do objęcia funkcji nowego przewodniczącego Wolnościowej Partii Austrii; dzień wcześniej dotąd kierujący partią Heinz-Christian Strache ustąpił w atmosferze skandalu[11], co doprowadziło do rozpadu koalicji rządowej. 22 maja 2019 Norbert Hofer zakończył w związku z tym sprawowanie urzędu ministra[1][12]. We wrześniu tegoż roku formalnie stanął na czele swojego ugrupowania[13]. W październiku wybrany ponownie na trzeciego przewodniczącego Rady Narodowej[14]. W czerwcu 2021 zrezygnował z funkcji przewodniczącego partii[15].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie katolickiej, później przeszedł na protestantyzm[16]. Dwukrotnie żonaty, ma czwórkę dzieci[17]. Deklaruje znajomość języka angielskiego[18].

W sierpniu 2003 miał poważny wypadek podczas uprawiania paralotniarstwa. Groził mu paraliż, po półrocznej rehabilitacji odzyskał sprawność, poruszając się jednak od tego czasu o lasce[17].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Profil na stronie Parlamentu Austrii. [dostęp 2019-05-22]. (niem.).
  2. 27.806 Vorzugsstimmen für Doskozil. orf.at, 19 października 2017. [dostęp 2017-10-23]. (niem.).
  3. Die Burgenländer im Nationalrat. orf.at, 30 września 2019. [dostęp 2019-09-30]. (niem.).
  4. FPÖ schickt Norbert Hofer in Präsidentenrennen. orf.at, 28 stycznia 2016. [dostęp 2016-04-24]. (niem.).
  5. Bundespräsidentenwahl 2016 – vorläufiges Gesamtergebnis inklusive Briefwahlstimmen. bmi.gv.at. [dostęp 2016-05-01]. (niem.).
  6. Bundespräsidentenwahl 2016: 2. Wahlgang. bmi.gv.at. [dostęp 2016-05-23]. (niem.).
  7. Austrian presidential election result overturned and must be held again. theguardian.com, 1 lipca 2016. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).
  8. An Austrian court just overturned the presidential election that a far-right candidate narrowly lost. businessinsider.com, 1 lipca 2016. [dostęp 2016-07-08]. (ang.).
  9. Bundespräsidentenwahl 2016: 2. Wahlgang. bmi.gv.at. [dostęp 2021-05-19]. (niem.).
  10. Die neue Regierung ist angelobt. orf.at, 18 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-18]. (niem.).
  11. Norbert Hofer als neuer FPÖ-Chef einstimmig designiert. orf.at, 19 maja 2019. [dostęp 2019-05-22]. (niem.).
  12. Die neuen Gesichter der Übergangsregierung. orf.at, 22 maja 2019. [dostęp 2019-05-22]. (niem.).
  13. 98,25 Prozent für neuen FPÖ-Obmann Hofer. orf.at, 14 września 2019. [dostęp 2019-09-29]. (niem.).
  14. Abgeordnete wählten Nationalratspräsidium. orf.at, 23 października 2019. [dostęp 2019-10-24]. (niem.).
  15. Norbert Hofer tritt als FPÖ-Parteichef zurück. orf.at, 1 czerwca 2021. [dostęp 2021-07-27]. (niem.).
  16. Austria Protestant leaders slam Hofer over 'God' slogan. bbc.com, 24 października 2016. [dostęp 2017-06-15]. (ang.).
  17. a b Nobert Hofer und Spaghetti Bolognese am 16.12.2011. burgenland.orf.at, 16 grudnia 2011. [dostęp 2017-06-15]. (niem.).
  18. Austria in new alliance with PUTIN? Nobert Hofer turns to Russia as Merkel has DAMAGED EU. express.co.uk, 29 listopada 2016. [dostęp 2017-06-15]. (ang.).