Nicholas Brooks – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nicholas Brooks (ur. 14 stycznia 1941, zm. 2 lutego 2014) – brytyjski historyk, mediewista, specjalista w zakresie historii anglosaskiej^[1].

W 1961 ukończył Magdalen College na Oksfordzie^[1]. W latach 1964-1985 pracował na University of St. Andrews^[1]. W 1985 r. został zatrudniony na University of Birmingham^[1]. W 1989 r. został członkiem British Academy^[1]. W 2004 r. przeszedł na emeryturę^[1].

Żona (od 1967) Chlöe Willis; córka Ebba, syn Crispin^[1].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

• Latin and the Vernacular Languages in Early Medieval Britain (Leicester University, 1982)
• The Early History of the Church of Canterbury: Christ Church from 597 to 1066 (Leicester University, 1984)
• Bede and the English (Jarrow, 1999)
• Anglo-Saxon Myths: State and Church 400–1066 (Hambledon, 2000)
• Communities and Warfare 700–1400 (Hambledon, 2000)
• St Oswald of Worcester: Life and Influence (współautorka: Catherine Cubitt, Leicester University, 1996)
• St Wulfstan and his World (współautorka: Julia Barrow, Ashgate, 2005)
• Charters of Christ Church Canterbury (współautorka: Susan Kelly, 2 tomy, Oxford University, 2013)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]