Nektariusz (Tielaszyn) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	7 lutego 1636
Konsekrator	Joazaf I

Nektariusz
	Nikołaj Tielaszyn
	Metropolita tobolski i syberyjski
Kraj działania	Imperium Rosyjskie
Data i miejsce urodzenia	1586/1587 ; Ostaszków
Data i miejsce śmierci	15 stycznia 1667 ; Moskwa
	Przełożony Pustelni Niłowo-Stołobieńskiej
Okres sprawowania	1647–1667
	Metropolita tobolski i syberyjski
Okres sprawowania	1636–1640
Wyznanie	prawosławie
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	1600/1601
Prezbiterat	1613
Chirotonia biskupia	7 lutego 1636
	Multimedia w Wikimedia Commons

Nektariusz, imię świeckie Nikołaj Pawłowicz Tielaszyn (ur. 1586 lub 1587 w słobodzie ostaszkowskiej, zm. 5 stycznia^?/15 stycznia 1667 w Moskwie) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny chłopskiej. Jego rodzice odznaczali się religijnością, będąc w podeszłym wieku wstąpili do monasterów. Przyszły hierarcha w wieku dwunastu lat został oddany na wychowanie do Pustelni Niłowo-Stołobieńskiej na jeziorze Seliger w pobliżu rodzinnej miejscowości. Pod kierunkiem mnicha Germana nauczył się czytania i pisania, śpiewu cerkiewnego, jak również wdrażał się do życia mniszego. Wieczyste śluby mnisze złożył w wieku czternastu lat. W 1613 został wyświęcony na hieromnicha^[1]. Po śmierci mnicha Germana cieszył się już na tyle znacznym autorytetem, że został wybrany na nowego przełożonego wspólnoty. Z jego inicjatywy w 1622 powstała trójkopułowa cerkiew Opieki Matki Bożej. Ihumen Nektariusz (godność tę otrzymał w 1620) osobiście zajmował się także przepisywaniem tekstów patrystycznych^[1].

7 lutego 1636, na polecenie cara Michała Romanowa, został wyświęcony na biskupa tobolskiego, po czym natychmiast otrzymał godność metropolity. Konsekratorem w czasie jego chirotonii był patriarcha Joazaf. Jako metropolita tobolski służył kolejne trzy lata. W okresie sprawowania przez niego urzędu powstała Abałacka Ikona Matki Bożej „Znak”, szybko uznana za cudotwórczą^[1].

W 1639 metropolita Nektariusz otrzymał zgodę na powrót do Pustelni Niłowo-Stołobieńskiej, co też rok później uczynił. Przez kolejnych siedem lat był jedynie doradcą ihumena Doroteusza, następnie ponownie mianowano go przełożonym wspólnoty. W 1665 kierowany przez Nektariusza klasztor poniósł poważne straty w pożarze. Metropolita Nektariusz odbudował jedną ze zniszczonych świątyń, uzyskał w Moskwie zgodę na dalsze prace budowlane. W czasie drugiego wyjazdu do stolicy Rosji nagle zachorował i zmarł, złożywszy przed śmiercią śluby mnisze wielkiej schimy. Nabożeństwo pogrzebowe w moskiewskim Monasterze Czudowskim poprowadził patriarcha antiocheński Makary, przybyły do Moskwy w celu udziału w soborze i sądzie nad patriarchą Nikonem. Sam pochówek metropolity Nektariusza miał miejsce w Pustelni Niłowo-Stołobieńskiej^[1].

Kanonizowany jako jeden z Soboru Świętych Syberyjskich^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d Нектарий (Теляшин). [dostęp 2012-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].
↑ Собор святых и подвижников благочестия, в земле Сибирской просиявших. [dostęp 2013-09-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-17)].

[ortho-1] Нектарий (Теляшин). [dostęp 2012-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].

[2] Собор святых и подвижников благочестия, в земле Сибирской просиявших. [dostęp 2013-09-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-17)].

[1]

[2]