Nekroza (obumarcie) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nekroza (obumarcie) – jeden z objawów choroby rośliny. Jest to chorobowe obumieranie tkanek roślinnych wywołane przez różne patogeny. Nekroza może być lokalna, widoczna jako nekrotyczne plamy, lub całkowita – obejmująca całą roślinę. Zazwyczaj obumarłe tkanki mają barwę od brunatnej do czarnej, mogą wysychać i kruszyć się. Takie wykruszanie nekrotycznych tkanek liści powoduje np. grzyb Stigmina carpophila wywołujący chorobę o nazwie dziurkowatość liści drzew pestkowych^[1].

Nekroza jest głównie skutkiem działania wydzielanych przez patogeny enzymów lub toksyn. Czasami powodują ją substancje nekrogeniczne – głównie melaniny powstające w zamierających komórkach. Tworzą się one w wyniku spowodowanych przez patogen zaburzeń normalnych procesów fizjologicznych rośliny. Substancje te z zamierających komórek przemieszczają się do sąsiednich, zdrowych i zatruwają je^[1].

Wśród szczególnych odmian nekroz wyróżnia się^[1]:

zgorzele – nekrozy, które w szybkim czasie obejmują cały organ rośliny lub dużą część powierzchni rośliny,
zgnilizny – nekrozy wywoływana przez niektóre bakterie i grzyby wytwarzające enzymy pektolityczne i celulolityczne.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Fitopatologia. Tom 1. Podstawy fitopatologii. Selim Kryczyński i Zbigniew Weber (red.). Poznań: PWRiL, 2010, s. 388,389. ISBN 978-83-09-01-063-0.

[fito-1] Fitopatologia. Tom 1. Podstawy fitopatologii. Selim Kryczyński i Zbigniew Weber (red.). Poznań: PWRiL, 2010, s. 388,389. ISBN 978-83-09-01-063-0.

[1]