Narodowy Ruch Wyzwolenia Azawadu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Narodowy Ruch Wyzwolenia Azawadu (en: National Movement for the Liberation of Azawad - NMLA; fr: Mouvement National pour la Libération de l'Azawad - MNLA; ar: الحركة الوطنية لتحرير أزواد) – organizacja polityczno-militarna malijskich Tuaregów powstała w październiku 2011, której celem była walka o niepodległość Azawadu.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Lokalizacja Azawadu

Malijscy Tuaregowie zaciągali się do służby w armii libijskiej za czasów Muammara al-Kaddafiego i brali udział w walkach podczas wojny domowej w Libii w 2011. Jeszcze w trakcie wojny domowej kiedy libijscy powstańcy z pomocą NATO zdobywali przewagę i tuż po zakończeniu wojny domowej w Libii w 2011 uzbrojeni i zmobilizowani Tuaregowie powrócili na pustynne tereny Azawadu. W październiku 2011 powołali ugrupowanie Narodowego Ruchu Wyzwolenia Azawadu i w styczniu 2012 podjęli walkę o niepodległość tego regionu, deklarując że „będą kontynuować walkę tak długo dopóki Bamako nie uzna tego terytorium jako oddzielnego bytu”[1].

Tuaregowie zostali oskarżeni przez malijski rząd o współpracę z Al-Ka’idą. U boku NMLA walczyli fundamentaliści islamscy z ugrupowań Ansar Dine i Ruch na rzecz Jedności i Dżihadu w Afryce Zachodniej (MOJWA), którzy w październiku 2011 zerwali z Al-Ka’idą Islamskiego Magrebu (AQIM)[1][2][3].

W wyniku walk w Mali doszło do buntu wojska malijskiego i zamachu stanu. Tuaregowie z kolei zajęli cały region Azwadu z najważniejszymi miastami: Kidal, Gao i Timbuktu[4]. 6 kwietnia 2012 Tuaregowie ogłosili zakończenie działań zbrojnych oraz ogłosili deklarację niepodległości Azawadu, obejmującego północną część Mali komunikując jednocześnie nienaruszalność granic państw ościennych[5].

Porozumienie między NMLA i grupami islamskimi nie weszło w życie i doszło między nimi do starć zbrojnych. Celem deklarowanym przez Ansar Dine nie było uwolnienie Azawadu, tylko rozszerzenie wpływów fundamentalizmu islamskiego na obszar zajmowany przez Tuaregów z zachowaniem dotychczasowych granic Mali. Do czerwca 2012 r. islamiści zajęli po kolei wszystkie 3 regiony Azawadu (Kidal, Gao i Timbuktu), wprowadzając szariat, niszcząc zabytki sufickie i powodując masowe ucieczki ludności zamieszkałej w miastach. Głównym motywem Ansar Dine wskazywanym przez NMLA nie były jednak nieporozumienia na tle religijnym (Tuaregowie wyznają liberalny odłam islamu, charakteryzujący się otwartością i równouprawnieniem kobiet), tylko agentura okolicznych państw (bez jednoznacznego wskazania na Algierię) oraz działalność rządu w Bamako, powiązanego z siatką handlarzy narkotyków.

Sekretarzem Generalnym ugrupowania jest Bilal Ag Acherif, a dowódcą operacji zbrojnych Ag Mohamed Najem[6][7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Mali: 47 Die in Clashes Between Troops, Rebels - Ministry. allafrica. [dostęp 2012-02-10]. (ang.).
  2. ↑ Tuareg-jihadists alliance: Qaeda conquers more than half of Mali. middle-east-online.com. [dostęp 2012-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-22)]. (ang.).
  3. ↑ Armed Islamist group claims control in northeast Mali. AFP. [dostęp 2012-03-30]. (ang.).
  4. ↑ Narodowy Ruch Wyzwolenia Azawadu: The Renewal Of Armed Struggle In Azawad. [dostęp 2012-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-25)]. (ang.).
  5. ↑ Tuaregs claim 'independence' from Mali. Al Jazeera, 6 kwietnia 2012. [dostęp 2012-04-06]. (ang.).
  6. ↑ MNLA Reaction To ECOWAS Intervention Plan In Azawad: 'We Are The Only Credible Ally In The Fight Against Terrorism In The Sahel' | MEMRI - The Middle East Media Research Institute [online], 17 września 2017 [dostęp 2017-09-17] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-17].
  7. ↑ The Causes of the Uprising in Northern Mali | Think Africa Press [online], 9 lutego 2012 [dostęp 2017-09-17] [zarchiwizowane z adresu 2012-02-09].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Narodowy_Ruch_Wyzwolenia_Azawadu&oldid=71311400”