French
DeutschNakło nad Notecią – Wikipedia, wolna encyklopedia
| miasto w gminie miejsko-wiejskiej | |||||
 Rynek | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||
| Powiat | |||||
| Gmina | |||||
| Aglomeracja | |||||
| Prawa miejskie | 1299 | ||||
| Burmistrz | Sławomir Napierała | ||||
| Powierzchnia | 10,62 km² | ||||
| Populacja (31.12.2022) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
| Strefa numeracyjna | (+48) 52 | ||||
| Kod pocztowy | 89-100 | ||||
| Tablice rejestracyjne | CNA | ||||
Położenie na mapie gminy Nakło nad Notecią  | |||||
Położenie na mapie Polski  | |||||
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |||||
Położenie na mapie powiatu nakielskiego  | |||||
 53°08′20″N 17°35′58″E/53,138889 17,599444 | |||||
| TERC (TERYT) | 0410034 | ||||
| SIMC | 0929463 | ||||
Urząd miejski ul. Ks. Piotra Skargi 789-100 Nakło nad Notecią | |||||
| Strona internetowa | |||||
| BIP | |||||
Nakło nad Notecią (niem. Nakel an der Netze) – miasto w Polsce w województwie kujawsko-pomorskim, siedziba powiatu nakielskiego, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Nakło nad Notecią. Według danych GUS z 31 grudnia 2022 r., Nakło nad Notecią liczyło 17 189 mieszkańców[1].
Miasto królewskie lokowane w 1299 roku[2]. Miasto Nakiel należało do starostwa nakielskiego, pod koniec XVI wieku leżało w powiecie nakielskim województwa kaliskiego[3].
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Miasto położone jest na prawobrzeżnej ziemi nadnoteckiej, w południowo-wschodniej części Krajny, w pasie Pojezierza Południowopomorskiego (w tym Pojezierza Krajeńskiego), przy drodze krajowej nr 10, w odległości 31 km na zachód od Bydgoszczy.
Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 10,62 km²[4].
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Po raz pierwszy miejscowość zanotowana została w najstarszej Kronice polskiej spisanej po łacinie w latach 1112–1116 przez Galla Anonima, gdzie wspomniana jest w łacińskiej nazwie castrum Nakel[5] (pol. gród Nakieł)[6][7]. Miejscowość pod zlatynizowaną nazwą Nakil wymieniona jest w łacińskim dokumencie wydanym w Gnieźnie w 1288 roku sygnowanym przez króla polskiego Przemysła II. Wymienia on kasztelana Nakła Zbiluda we fragmencie „Zbiludo castellano de Nakil”[8].
Jeden z pierwszych zachowanych dokumentów z nazwą miasta w języku polskim zanotował w 1429 roku Marcin z Międzyrzecza, który wymienił w nim czestnika bydgoskiego i starostę nakielskiego Tomka z Pakości – w org. „Thomekspakosczy czestnik bidgosczky ystarosta nakelsky”[9].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kluczowy gród obronny Pomorzan przy granicy z Polską w 1090 roku został zdobyty w wyniku oblężenia przez wojska polskie pod dowództwem palatyna Sieciecha przy jednoczesnym odparciu odsieczy Pomorzan z głębi kraju. W 1091 Władysław Herman z pomocą czeską bezskutecznie oblegał Nakło (czyli wcześniej Pomorzanie musieli jakoś odzyskać ten gród). To nieudane oblężenie oznaczało, że Pomorze na pewien czas usamodzielniło się od Polski.
Ostatecznie gród został opanowany przez Bolesława Krzywoustego w 1113 roku i włączony w obręb państwa Piastów, co odnotował Gall Anonim w księdze III Kroniki polskiej w 26. rozdziale zatytułowanym „Pomorani tradiderunt castrum Nakel Polonis”, czyli po polsku „Pomorzanie oddali Polakom gród Nakieł”[6]. W 1299 roku Władysław Łokietek nadał miastu prawa miejskie. 3 marca 1393 roku książę szczeciński Warcisław VII otrzymał gród Nakło od króla polskiego Władysława Jagiełły w zamian za prowadzenie dalszej blokady lądowej państwa krzyżackiego. W czasie wojny trzynastoletniej Nakło wystawiło w 1458 roku 4 pieszych na odsiecz oblężonej polskiej załogi Zamku w Malborku[10]. Z 1507 roku pochodzi pierwsze świadectwo istnienia osiedla żydowskiego w Nakle[11].
Po utworzeniu osobnego powiatu nakielskiego, stało się ono siedzibą dwóch sądów szlacheckich: ziemskiego i grodzkiego, które funkcjonowały do rozbiorów[12]. Nakło następnie wchodziło w skład prowincji wielkopolskiej Korony Królestwa Polskiego Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Po rozbiorach znajdowało się w zaborze pruskim.
Budowa kanału bydgoskiego oraz ukończenie w 1851 roku jednej z pierwszych linii kolejowych na ziemiach polskich przyczyniły się do rozwoju gospodarczego miasta.
W Nakle nad Notecią mieszkali Ignacy i Józef Oborscy, którzy, dzięki rozległym kontaktom w Wielkim Księstwie Poznańskim i Prusach Zachodnich, w połowie XIX w. zajmowali się rozprowadzaniem wśród ziemiaństwa i oficjalistów druków socjalistycznej Gromady Rewolucyjnej Londyn. Po wojnie krymskiej policja pruska podjęła przeciw nim śledztwo. W 1858 r. bracia Oborscy skupili wokół siebie grupę zwolenników, lecz próby podjęcia współpracy z Karolem Libeltem, Aleksandrem Guttrym i Władysławem Niegolewskim nie powiodły się[13].
Miejski pieniądz zastępczy (Notgeld) w formie papierowej występował w latach 1914–1919.
-
10 Pfennig 14.12.1916 -
10 Pfennig 14.12.1916 -
50 Pfennig 14.12.1916 -
1 Mark 10.11.1918 -
20 Mark 01.11.1918 -
10 Pfennig 15.04.1919 -
50 Pfennig 15.04.1919
.jpg)
20 stycznia w 1920 roku, wypełniając postanowienia traktatu wersalskiego, do Nakła wjechały oddziały 5 pułku strzelców wielkopolskich pod dowództwem płk. Wrzalińskiego.
W 1945 roku w walkach o zdobycie Nakła i okolic poległo 463 żołnierzy radzieckich. Pochowani zostali w miejscowościach, w których zostali zabici. W 1946 roku władze miasta rozpoczęły ekshumacje poległych. W 1947 roku stworzono specjalny cmentarz, gdzie przeniesiono szczątki poległych, znajdujący się w pobliżu cmentarza rzymskokatolickiego, a na mogiłach postawiono obelisk pamiątkowy. Na cmentarzu pochowano 242 żołnierzy radzieckich[14].
W okresie Polski Ludowej w mieście rozwinął się przemysł spożywczy, elektrotechniczny, maszynowy i drzewny[15]. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. bydgoskiego.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
- Piramida wieku mieszkańców Nakła nad Notecią w 2014 roku[16].
Interesujące obiekty[edytuj | edytuj kod]
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Kościół św. Wawrzyńca – klasycystyczny z 1843 roku, rozbudowany w roku 1925
- Kościół św. Stanisława – neogotycki poewangelicki z 1886–1887
- Spichlerze z XVIII-XIX wieku – w spichrzu przy ul. Pocztowej 14 urządzono Muzeum Ziemi Krajeńskiej
- Cmentarz parafii nakielskich z grobowcami rodzin Biniakowskich i Mantejewskich, kaplicą prochową(1891) oraz starą kostnicą
- Dawne koszary klasycystyczne z pierwszej połowy XIX wieku
Inne[edytuj | edytuj kod]
Inne obiekty godne zwiedzenia w Nakle[17]:
- Rynek z fontanną – historyczne centrum miasta, znacznie zmienione względem stanu z przełomu XIX i XX wieku; od 1871 stał tutaj pomnik Germanii rozświetlany nocą lampami naftowymi, przed II wojną światową znajdowały się tu Ratusz, tzw. Mały Ratusz, oraz Bank Komunalny; po zniszczeniach wojennych z 1945 w miejscu Ratusza powstała droga na Paterek i Poznań; od 1995 na rynku stoi fontanna z posągiem dziewczyny z konewką podlewającą kwiaty; w okresie staropolskim na terenie Rynku znajdowało się tzw. Przedmieście Św. Krzyża z drewnianą kaplicą i cmentarzem
- Plac Zamkowy – najstarsza część miasta; nakielskie stare miasto; część powstałej w średniowieczu dzielnicy żydowskiej; nieopodal placu w okresie staropolskim stał zamek ufundowany przez króla Kazimierza Wielkiego
- Eklektyczna zabudowa – w Nakle nad Notecią można spotkać wiele zabytkowych kamienic, w większości pochodzących z przełomu XIX i XX wieku, m.in. przy ul. Bydgoskiej, Dąbrowskiego, Hallera
- Budynek starostwa powiatowego – wzniesiony w latach 1893–1894 dla polskiej szkoły katolickiej; rozbudowany w 1912, a w 1999 przeznaczony na potrzeby urzędu starostwa powiatu nakielskiego
- Kaplica prochowa – na wysokiej skarpie pradoliny Noteci nad cmentarzem góruje kaplica z figurą Chrystusa; pochodzącą z 1891 roku budowlę wzniesiono w stylu neogotyckim; ze szczytu wzgórza, na które prowadzą schody z cmentarza rozciąga się panorama miasta
- Wieża widokowa – w parku im. Jana III Sobieskiego na wzniesieniu górującym nad pradoliną znajduje się murowana wieża widokowa z 1902 roku wzniesiona przez budowniczego nakielskiego Otto Münchaua
- Muzeum Ziemi Krajeńskiej – mieści się w dawnym spichlerzu zbożowym zbudowanym w technice szkieletowej (popularny „mur pruski”); muzeum utworzono w latach 60. XX wieku, a jego tematyka dotyczy ziemi krajeńskiej począwszy od pradziejów do czasów II wojny światowej; częściami muzeum są kolekcja pocztówek nakielskich oraz wystawa poświęcona Klemensowi Biniakowskiemu
- Pomnik 700-lecia praw miejskich – dawny pomnik żołnierzy radzieckich, który przekształcono w 1999 roku na pomnik 700-lecia uzyskania przez Nakło praw miejskich
- Pomnik Antoniego Nadskakuły – ustawiony w parku 700-lecia Nakła obelisk ku czci nakielskiego rzemieślnika, zamordowanego 2 czerwca 1919 roku za obronę polskości
- Dąb pamięci kpt. Franciszka Czułkowskiego – przy kościele pw. św. Wawrzyńca; posadzony ku czci zamordowanego w Katyniu kpt. Franciszka Czułkowskiego
- Pomnik i kwatera wojenna Armii Radzieckiej – na cmentarzu nakielskim znajduje się kwatera poległych w walkach o Nakło i powiat wyrzyski 448 oficerów i żołnierzy Armii Radzieckiej; pomiędzy mogiłami wznosi się obelisk z czerwoną gwiazdą i pamiątkową tablicą
- Obiekty hydrotechniczne – w pobliżu Nakła z Notecią łączy się Kanał Bydgoski; poziomy wód regulują śluzy: Józefinki i Nakło Wschód
- Ławeczka Józefa Piłsudskiego – odsłonięta 9 września 2018 r. Znajduje się na Rynku.
- Konik Nakielski – kopia drewnianej średniowiecznej zabawki, odnalezionej podczas prac archeologicznych prowadzonych na Placu Zamkowym w latach 60. XX wieku. Rzeźbę odsłonięto 22 września 2019 roku w ramach obchodów 720-lecia nadania praw miejskich Nakłu nad Notecią w Parku 700-lecia.
- Ława Władysława Łokietka – odsłonięta 22 września 2019 roku w ramach obchodów 720-lecia nadania praw miejskich Nakłu nad Notecią w Parku 700-lecia.
Przystań nad Notecią[edytuj | edytuj kod]
W 2011 pomiędzy ulicami Poznańską i Notecką NAVIMOR-INVEST z Gdańska wybudował basen portowy wraz z towarzyszącą infrastrukturą techniczną na Noteci. Znajduje się tu slip obsługujący łodzie o masie do 5 ton, w basenie portowym cumować może ok. 30 jednostek żeglarskich i sportowych różnej wielkości[18].
Edukacja[edytuj | edytuj kod]
- Szkoła Podstawowa nr 2 im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego Prymasa Tysiąclecia
- Szkoła Podstawowa nr 3 im. Konstytucji 3 Maja
- Zespół Szkolno-Przedszkolny nr 4 im. Armii Krajowej
- Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Krzywoustego w Nakle nad Notecią
- Zespół Szkół Żeglugi Śródlądowej im. kmdr. B. Romanowskiego
- Zespół Szkół im. Stanisława Staszica
Sport[edytuj | edytuj kod]
- Klub piłkarski KS Czarni Nakło
- Klub sportowy NTS Trójka Nakło
- Nakielskie Towarzystwo Tenisowe „SOKÓŁ”
- Nakielski Klub Tenisa Stołowego „Sparta Nakło”
- Sekcja Szachowa NOK Nakło
- Nakielskie Stowarzyszenie Promocji Sportu MEZAR
- Stowarzyszenie Dart Nakło
- Lekkoatletyczny uczniowski klub sportowy „LUKS START” Nakło
- Uczniowski Klub Sportowy „UKS Czwórka Nakło”[19]
Transport[edytuj | edytuj kod]
_WK13.jpg)
- droga krajowa nr 10: Lubieszyn – Szczecin – Wałcz – Piła – Wyrzysk – Nakło nad Notecią- Bydgoszcz – Toruń – Płońsk
- droga wojewódzka nr 241: Tuchola – Sępólno Krajeńskie – Więcbork – Nakło nad Notecią – Kcynia – Wągrowiec – Rogoźno. 4 września 2015 uruchomiono w jej ciągu kolejną obwodnicę miasta.
- Przez miasto przebiega linia kolejowa nr 18 Piła – Bydgoszcz – Toruń – Aleksandrów Kuj. – Włocławek – Kutno.
Wspólnoty wyznaniowe[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
- Kościół rzymskokatolicki (diecezja bydgoska)
- Parafia św. Wawrzyńca – odnotowana w Kronice Galla Anonima z 1109 r.; obecna świątynia została wzniesiona w latach 1843–1847 i rozbudowana w okresie międzywojennym
- Parafia św. Stanisława Biskupa i Męczennika – erygowana w 1925 r.; świątynię wzniesiono w 1895 r. dla zboru ewangelicko-unijnego, a w 1945 r. przekazano katolikom; w 2016 r. odbudowano wieżę świątyni zburzoną podczas II wojny światowej
- Parafia Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski – erygowana w 1996 r.
- Kościół Chrześcijan Baptystów w RP:
- zbór w Nakle nad Notecią[20]
- Świadkowie Jehowy
- Dwa zbory: Nakło-Południe, Nakło-Północ (Sala Królestwa Plac Szkolny 3A)[21]
Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]
Lokalne media[edytuj | edytuj kod]
 | Ta sekcja od 2019-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
- Nakielski Czas – tygodnik ukazujący się od 1995 roku do 2018 roku,
- Powiat Nakielski – tygodnik,
- Express Nakielski – gazeta codzienna, odłam Expressu Bydgoskiego,
- Głos Krajny i Pałuk – tygodnik ukazujący się od 2012 roku, już niewydawany,
- Radio Nakło,
- Nasza Krajna – dwutygodnik Gminy Nakło ukazujący się od końca 2018 roku.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b GUS, Ludność. Stan i struktura ludności oraz ruch naturalny w przekroju terytorialnym. Stan w dniu 31 grudnia 2022 r. [online], stat.gov.pl [dostęp 2023-05-06] (pol.).
- ↑ Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 179.
- ↑ Atlas historyczny Polski. Wielkopolska w drugiej połowie XVI wieku. Część II. Komentarz. Indeksy, Warszawa 2017, s. 242.
- ↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2011 r., Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 10 sierpnia 2011, ISSN 1505-5507 [zarchiwizowane z adresu 2013-12-20].
- ↑ „Monumenta Germaniae Historica”, „Chronicae Polonorum”, tom IX, Hannoverae 1851 s. 477.
- ↑ a b „Kronika polska, Gall Anonim”, seria „Kroniki polskie”, Zakł. Nard. Ossolińskich, Wrocław, ISBN 978-3-939991-64-9, s. 159.
- ↑ „Kronika polska, Gall Anonim”, seria „Kroniki polskie”, Zakł. Nard. Ossolińskich, Wrocław, ISBN 978-3-939991-64-9, s. 136.
- ↑ „Kodeks dyplomatyczny Wielkopolski”, tom I, Biblioteka Kórnicka, Poznań 1877, s. 486.
- ↑ Wydra 1984 ↓, s. 182.
- ↑ Kodex dyplomatyczny Wielkiej Polski; Codex diplomaticus Majoris Poloniae zawierający bulle papieżów, nadania książąt, przywileje miast, klasztorów i wsi, wraz z innemi podobnéj treści dyplomatami, tyczącemi się historyi téj prowincyi od roku 1136 do roku 1597; zebrany z materyałow przez Kaźmierza Raczyńskiego byłego Generała W. Polskiego i Marszałka nadwornego koronnego przysposobionych; wydany przez Edwarda Raczyńskiego, Poznań 1840, s. 181.
- ↑ Maurycy Horn, Najstarszy rejestr osiedli żydowskich w Polsce w 1507 r., w: Biuletyn Żydowskiego Instytutu Historycznego 1974, nr 3 (91), s. 15.
- ↑ M. Pawlikowski, Sądownictwo grodzkie w przedrozbiorowej Rzeczypospolitej, Strzałków 2012, tenże, Sądownictwo ziemskie w przedrozbiorowej Rzeczypospolitej, Strzałków 2012.
- ↑ S. Kalembka, Wielka Emigracja. Polskie wychodźstwo polityczne w latach 1831–1862, Warszawa 1971, s. 414.
- ↑ „Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939- 1945” Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, s. 113.
- ↑ Wojciech Jankowski, Mały przewodnik po Polsce, Wydawnictwo Sport i Turystyk Warszawa 1983 ISBN 83-217-2329-2, s. 197.
- ↑ Nakło nad Notecią w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-09] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ http://www.polskaniezwykla.pl/miniprzewodnik/map.aspx?lat=53.137923952639&lng=17.5929914051712&pl=21 dostęp 2018-09-03.
- ↑ Przystań Żeglarska w Nakle Nad Notecią. navimorinvest.eu. [dostęp 2014-05-13].
- ↑ UKS Czwórka Nakło. oficjalna strona [dostęp 2021-06-23]
- ↑ Zbory [online], baptysci.pl [dostęp 2024-03-12].
- ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2018-10-04].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wiesław Wydra: Chrestomatia staropolska. Teksty do roku 1543. Wrocław: Ossolineum, 1984. ISBN 83-04-01568-4.
- Jerzy Danielewicz, Nakło nad Notecią – dzieje miasta i okolic, Nakło 1990
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalny portal gminy Nakło
- Nakło, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 885.
- Archiwalne zdjęcia i publikacje związane z miejscowością w bibliotece Polona
- Siedziba gminy: Nakło nad Notecią
| Miejscowości gminy |
| ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Jednostki pomocnicze gminy |
|
| Miasta na prawach powiatu | |
|---|---|
| Miasta powiatowe | |
| Miasta gminne do 8 tys. mieszkańców |
|
| Miasta gminne powyżej 8 tys. mieszkańców |
