Nacjonalizacja – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nacjonalizacja – forma upaństwowienia, poprzez przejęcie przez państwo praw własności ziemi, przedsiębiorstw i kapitału na podstawie odrębnego aktu prawnego[1]. Nacjonalizacja przeprowadzana jest na podstawie ustaw, których treść może wynikać z umów międzynarodowych. Nie należy mylić nacjonalizacji, która jest stosowana wobec określonej kategorii mienia lub osób, z wywłaszczeniem, które dotyczy konkretnej osoby i konkretnej sprawy.

Nacjonalizacja może być przeprowadzona za odszkodowaniem dla dotychczasowych właścicieli, z częściowym odszkodowaniem lub bez odszkodowania[1].

Przeciwieństwem nacjonalizacji jest prywatyzacja, albo municypalizacja.

Najsłynniejsze akcje nacjonalizacji[edytuj | edytuj kod]

Nacjonalizacja w Polsce[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Nacjonalizacja w Polsce.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b nacjonalizacja, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2018-12-11].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]