Muł (ssak) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Muł w Argentynie

Mułmieszaniec międzygatunkowy klaczy konia domowego z ogierem osła, najbardziej znana hybryda. Najczęściej bezpłodny[1].

W kłębie osiąga wysokość 81–173 cm[2]; istnieją także karłowate odmiany[1]. Z połączenia ogiera konia domowego z klaczą osła powstaje osłomuł. Podobnie jak u muła, jego kariotyp składa się z 63 chromosomów (u konia jest to 64, u osła – 62)[3].

Muły cechuje spokojniejsze usposobienie niż konie, ponadto lepiej znoszą złe warunki pracy czy wysoką temperaturę[1]. Są w stanie udźwignąć więcej niż osły[4]. Są wykorzystywane jako zwierzęta pociągowe i juczne. Większe muły szczególnie popularne są w Stanach Zjednoczonych, gdzie wykorzystywano je jako zwierzęta pociągowe i do jazdy wierzchem od czasu skolonizowania Ameryki[2]. Wykorzystywano je także podczas wojen, na przykład podczas II wojny światowej w Indiach i Birmie, czy pracy w kopalni. Muły rozmnażane są od starożytności; znane były w Mezopotamii i w Anatolii już w III wieku przed naszą erą. W starożytnym Egipcie znano je już 3000 lat przed naszą erą[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c L. Clint Luce & Joe B. Johnson: Draft Horse Handbook. Washington State University Extension, 1892.
  2. a b The Donkey Sanctuary: Donkey Care Handbook. 2015.
  3. Debra J. Hagstrom, M.S.: Donkeys are Different: An Overview of Reproductive Variations from Horses. University of Illinois, 2004. [dostęp 2017-12-12].
  4. a b Andrea Giampiccoli. The effect of the use of mules in tourism: a historical perspective. „African Journal of Hospitality, Tourism and Leisure”. 6 (3), 2017.