Motu proprio – Wikipedia, wolna encyklopedia

Motu proprio (łac. z własnej inicjatywy) – list papieski o charakterze dekretu powstały z inicjatywy własnej papieża.

Prawa ustanowione przez taki dokument są niezależne od okoliczności zewnętrznych (niewymuszone przez nie), natomiast udzielone przywileje i dyspensy są ważne nawet wtedy, gdy nie zgadzają się z innymi przepisami prawa kanonicznego czy przywilejami.

Pierwszy list motu proprio wydał papież Innocenty VIII w roku 1484.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]