Miroslav Radović – Wikipedia, wolna encyklopedia

Miroslav Radović
Мирослав Радовић
Ilustracja
Miroslav Radović (2011)
Data i miejsce urodzenia

16 stycznia 1984
Goražde

Obywatelstwo

serbskie, czarnogórskie, polskie

Wzrost

182 cm

Pozycja

środkowy pomocnik, skrzydłowy, napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
FK Mladost Rogatica
FK Partizan
2000–2001 FK Mačva Šabac
2001–2003 FK Teleoptik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2003–2006 FK Partizan 49 (8)
2006–2015 Legia Warszawa 228 (54)
2015–2016 Hebei China Fortune 5 (1)
2016 Olimpija Lublana 14 (2)
2016 FK Partizan 7 (2)
2016–2019 Legia Warszawa 48 (13)
W sumie: 351 (80)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2004–2005  Serbia i Czarnogóra U-21 6 (1)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Miroslav Radović (cyryl. Мирослав Радовић, wym. [mǐɾɔɫaʋ ɾâːɔʋit͡ɕ][1]; ur. 16 stycznia 1984 w Goraždach) – serbski piłkarz czarnogórskiego pochodzenia występujący na pozycji pomocnika.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek FK Partizan, w którym rozegrał 118 oficjalnych spotkań (również w Lidze Mistrzów i Pucharze UEFA). Występował także w młodzieżowej reprezentacji Serbii i Czarnogóry. W lipcu 2006 przeszedł do drużyny ówczesnego mistrza Polski – Legii Warszawa – za kwotę ok. 800 tys. euro (niektóre źródła podają kwotę 700 tys. euro)[2]. Początkowo trudno przychodziła mu aklimatyzacja w warszawskim zespole, szczególnie, że miesiąc po przyjeździe do Warszawy zmarł mu ojciec[2].

Redakcja tygodnika Piłka Nożna w organizowanym przez siebie corocznym plebiscycie uhonorowała zawodnika, wybierając go do „Jedenastki obcokrajowców Orange Ekstraklasy” za rok 2006. Oprócz tego, w plebiscycie serwisu LegiaLive!, został wybrany piłkarzem sezonu 2006/2007 Legii Warszawa.

W marcu 2009 Radović otrzymał powołanie do reprezentacji Czarnogóry, ale odmówił występu argumentując, że czuje się Serbem[3]. W tym samym roku parafował nowy kontrakt z Legią, podpisując umowę obowiązującą do 2012.

W czerwcu 2011 Radović podpisał z Legią nową, trzyletnią umowę[4], a w październiku tego samego roku został powołany do reprezentacji Serbii na towarzyskie mecze z Hondurasem i Meksykiem. Nie pojawił się jednak na zgrupowaniu kadry ze względu na kontuzję.

23 listopada 2012, w spotkaniu z Widzewem Łódź, rozegrał swój 250. mecz w barwach Legii.

Podczas Gali Ekstraklasy w czerwcu 2014 Miroslav Radović został wyróżniony dwiema nagrodami: dla najlepszego pomocnika oraz dla najlepszego piłkarza sezonu 2013/2014. Należy dodać, że nagrody te są przyznawane przez piłkarzy oraz szkoleniowców drużyn grających w danym sezonie w Ekstraklasie.

Na początku 2015, przed dwumeczem w 1/16 Ligi Europy z Ajaxem Amsterdam, zdecydował się przenieść do Chin i podpisał kontrakt z Hebei China Fortune. W styczniu 2016 rozwiązał kontrakt z chińskim klubem, zostając wolnym zawodnikiem. Kontrowersyjna dezycja piłkarza o wyjeździe do Azji[5] nie przeszkodziła mu w zdobyciu uznania fanów – w internetowym głosowaniu wybrali go do jedenastki stulecia Legii Warszawa oraz uznali najlepszym obcokrajowcem w historii klubu[6].

Od lutego do czerwca 2016 Radović reprezentował barwy słoweńskiego klubu Olimpija Lublana, w którym sięgnął po krajowe mistrzostwo[7]. W lipcu tego samego roku został zawodnikiem Partizana Belgrad[8], z którym podpisał dwuletni kontrakt. Umowę rozwiązano, gdy 29 sierpnia piłkarz zdecydował się ponownie związać z Legią Warszawa.

19 lutego 2017, w meczu 22. kolejki Ekstraklasy z Ruchem Chorzów, zaliczył 350. występ w barwach warszawskiej drużyny, dzięki czemu stał się piątym piłkarzem Legii w historii z największą liczbą występów. Wyprzedzają go Lucjan Brychczy, Jacek Zieliński, Kazimierz Deyna oraz Jakub Rzeźniczak[9].

3 marca 2017, w meczu 24. kolejki Ekstraklasy przeciwko Zagłębiu Lubin, Radović rozegrał swój 244. mecz w najwyższej lidze, stając się rekordzistą Ekstraklasy pod względem liczby występów obcokrajowców[10].

22 kwietnia 2017, w meczu 30. kolejki przeciwko Cracovii, rozegrał 250. spotkanie w Ekstraklasie w barwach Legii Warszawa[11].

W sezonie 2017/2018, w wyniku odejścia dotychczasowego kapitana zespołu Jakuba Rzeźniczaka, Radović został wyznaczony przez trenera Jacka Magierę na kapitana Legii Warszawa[12].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W latach 2004–2005 zanotował 6 występów w reprezentacji Serbii i Czarnogóry U-21, w których zdobył 1 gola.

Statystyki kariery[edytuj | edytuj kod]

(aktualne na dzień 20 maja 2018)
Klub Sezon Liga Puchary krajowe Puchary europejskie Razem
Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole
Partizan Belgrad 2003/04 18 3 4 1 1 0 23 4
2004/05 19 3 4 0 9 1 32 4
2005/06 12 2 2 1 5 0 19 3
Razem 49 8 10 2 15 1 74 11
Legia Warszawa 2006/07 27 6 6 2 6 0 39 8
2007/08 27 3 10 2 1 0 38 5
2008/09 28 3 12 1 4 0 44 4
2009/10 26 2 4 0 3 0 33 2
2010/11 28 10 7 0 0 0 35 10
2011/12 28 6 5 1 9 7 42 14
2012/13 27 5 7 0 6 1 40 6
2013/14 27 14 2 0 9 1 38 15
2014/15 10 5 2 2 8 6 20 13
Razem 228 54 55 8 46 15 329 77
Hebei China Fortune 2015 5 1 0 0 0 0 5 1
Olimpija Lublana 2015/16 14 2 0 0 0 0 14 2
Partizan Belgrad 2016/17 7 2 0 0 2 0 9 2
Legia Warszawa 2016/17 29 11 0 0 7 2 36 13
2017/18 11 2 1 0 0 0 12 2
Razem 40 13 1 0 7 2 48 15
Łącznie w karierze 343 80 66 10 70 18 479 108

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Zespołowe[edytuj | edytuj kod]

FK Belgrad
Legia Warszawa
Olimpija Lublana

Indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Rekordy[edytuj | edytuj kod]

  • najskuteczniejszy zawodnik w historii Legii Warszawa w europejskich pucharach: 18 goli[14]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jego wyuczony zawód to kelner[15].

W 2010 zadeklarował chęć przyjęcia obywatelstwa polskiego. Rok później podjął bezpośrednie kroki zmierzające do przyznania mu dokumentu (ze względu na 5-letni czas pobytu w Polsce)[16].

Po kilku latach starań 14 stycznia 2014 otrzymał polskie obywatelstwo. 11 listopada 2014 podczas obchodów Narodowego Święta Niepodległości złożył kwiaty przy Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie jako członek delegacji byłych cudzoziemców, obecnych obywateli Rzeczypospolitej Polskiej[17].

W maju 2014 Radović poślubił swoją wieloletnią partnerkę – Sandrę. Para ma trzech synów: Nikšę (ur. 16 stycznia 2012) oraz bliźniaków: Jakova i Mateja (ur. 27 maja 2013)[18].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Miroslav Radović wymowa: jak wymówić Miroslav Radović w serbski [online], pl.forvo.com [dostęp 2017-11-25] (pol.).
  2. a b Andrzej Gowarzewski i inni, Legia najlepsza jest...: prawie 100 lat prawdziwej historii = The true history of the Legia : the jubilee book, Katowice: Wydawnictwo GiA, 2013, s. 249, ISBN 978-83-88232-37-4 (pol.).
  3. Radović odmówił reprezentacji Czarnogóry
  4. Miroslav Radović przedłużył umowę z Legią
  5. Bator 2016 ↓, s. 67.
  6. Prawda czasu – Miroslav Radović - Legia Warszawa [online], legia.com [dostęp 2016-11-29].
  7. Zeleno-beli močnejši za izkušenega napadalca. nkolimpija.si, 2016-02-08. [dostęp 2016-05-06]. (słoweń.).
  8. Grupa Wirtualna Polska: Miroslav Radović wybrał nowy klub - Serb zagra w Partizanie Belgrad - WP SportoweFakty. sportowefakty.wp.pl, 2016-06-14. [dostęp 2016-06-15]. (pol.).
  9. 350. meczów Radovicia w barwach Legii. Legia.Net. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-22)]. (pol.).
  10. Miroslav Radović rekordzistą polskiej ligi. sport.pl, 2017-03-04. [dostęp 2017-03-05]. (pol.).
  11. Legionisci.com, 250. ligowy mecz Radovicia w Legii - legionisci.com [online] [dostęp 2017-04-24].
  12. Legionisci.com, Kapitańska hierarchia w Legii - legionisci.com [online] [dostęp 2017-07-19].
  13. a b Gala Ekstraklasy: Nagrody dla najlepszych rozdane! - Ekstraklasa - Wydarzenia - PiłkaNożna.pl [online], pilkanozna.pl [dostęp 2017-11-25].
  14. Legia Warszawa. Miroslav Radović najlepszym strzelcem klubu w pucharach. sport.pl. [dostęp 2018-08-13].
  15. Ekstraklasa. Miroslav Radović deklaruje: Będę Polakiem [online], www.sport.pl [dostęp 2017-11-25] (pol.).
  16. Miroslav Radović będzie się starał o polskie obywatelstwo - Onet Sport [online] [dostęp 2017-11-25].
  17. Zobacz Radovicia pod pomnikiem. Uczcił polskie święto. sportfan.pl, 2014-11-11. [dostęp 2014-11-11].
  18. "Jeszcze dwa Radovicie". Miro tatą! - Legionisci.com - Legia Warszawa [online], legionisci.com [dostęp 2017-11-25] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Przemysław Bator: Legia : 100 lat. Warszawa: Grupa Wydawnicza Foksal, 2016. ISBN 978-83-280-1922-5. OCLC 946445933. (pol.).
  • Andrzej Gowarzewski oraz Zbigniew Mucha, Bożena Lidia Szmel. Legia najlepsza jest... : prawie 100 lat prawdziwej historii, Katowice 2013.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]