Mirab Kiszmarija – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mirab Kiszmarija
Мираб Борис-иҧа Кишьмариа
ilustracja
generał armii
Data i miejsce urodzenia

3 sierpnia 1961
Oczamczyra

Przebieg służby
Lata służby

1979–1981; 1987–1989 (Armia Radziecka)
od 1992 (Siły Zbrojne Abchazji)

Siły zbrojne

Armia Radziecka
Siły Zbrojne Abchazji

Stanowiska

dowódca wschodniego frontu abchaskiej armii (1992–1993)

Główne wojny i bitwy

radziecka interwencja w Afganistanie,
wojna w Abchazji 1992-1993,
wojna domowa w Gruzji

Odznaczenia
Bohater Abchazji (Abchazja) Order Honoru i Sławy (Abchazja) Order Czerwonej Gwiazdy Order Gwiazdy (Demokratyczna Republika Afganistanu)
Mirab Kiszmarija
Data i miejsce urodzenia

3 sierpnia 1961
rejon Oczamczyra

Minister obrony
Okres

od 26 czerwca 2007

Poprzednik

Sułtan Sosnalijew

Mirab Borisowicz Kiszmarija (ros. Мираб Борисович Кишмария; abch. Мираб Борис-иҧа Кишьмариа, Mirab Boris-ipa Kiszmaria; ur. 3 sierpnia 1961 w rejone Oczamczyrze) – abchaski polityk, minister obrony od 2007 roku, kandydat w wyborach prezydenckich w 2014 roku.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 3 sierpnia 1961 roku w Oczamczyrze w Abchaskiej ASRR[1]. W latach 1979–1981 służył w Armii Radzieckiej i stacjonował w Czardżou[2]. W 1984 roku ukończył wyższą szkołę dowództwa wojskowego im. Iwana Koniewa w Ałma-Acie[1]. Od czerwca 1987 roku do lutego 1989 roku służył w 40. Armii Ograniczonego Kontyngentu Wojsk Radzieckich w Afganistanie. W kwietniu 1988 roku został dwukrotnie ranny[2]. W czerwcu tego samego roku został mianowany kapitanem, a w lipcu zastępcą dowódcy batalionu piechoty oraz otrzymał Order Czerwonej Gwiazdy[2].

W latach 1989–1992 pracował w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Zajmował się wtedy tworzeniem służby bezpieczeństwa Abchazji[2]. Brał udział w wojnie w Abchazji od pierwszego dnia konfliktu. W sierpniu 1992 roku został dowódcą oddziału partyzanckiego[2]. Od grudnia był dowódcą frontu wschodniego[1]. We wrześniu 1993 roku połączył się z siłami frontu zachodniego. Podczas wojny domowej w Gruzji, w październiku 1993 r. na prośbę Zwiada Gamsachurdii wkroczył do Megrelii, gdzie pokonał siły Eduarda Szewardnadzego i zajął miasto Chobi[2].

Od listopada 1993 roku do sierpnia 1995 roku wiceminister obrony ds. szkolenia wojskowego, od sierpnia 1995 roku do czerwca 1996 roku pierwszy wiceminister obrony. W 2002 roku został współprzewodniczącym ruchu Amcachara zrzeszającego weteranów wojny z lat 1992–1993[3]. Od marca 2005 roku ponownie pełnił funkcję pierwszego wiceministra obrony, a od stycznia do czerwca 2007 roku pierwszego zastępcy ministra obrony oraz dowódcy sił lądowych Abchazji. 26 czerwca 2007 roku został ministrem obrony Abchazji[2].

W wyborach prezydenckich w Abchazji 2011 roku poparł Aleksandra Ankwaba, który został prezydentem[2]. Kiszmarija kandydował w przyspieszonych wyborach prezydenckich w 2014 roku. Zdobył wtedy 6,39% głosów[4].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jest żonaty, ma sześcioro dzieci – czterech synów i dwie córki[2].

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • Order Czerwonej Gwiazdy (1988)[2]
  • Order Gwiazdy (1988)[2]
  • Abchazja Bohater Abchazji (1994)[1][2][5]
  • Abchazja Order Leona (2009)[2]
  • Abchazja Order Honoru i Sławy (2009)[2]
  • Naddniestrze Odznaka MSZ Naddniestrza „Za wkład w rozwój stosunków międzynarodowych” (2011)[6]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]