Mil (jednostka miary) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mil – jednostka miary, równa 1/1000 cala, używana jako podstawa rastra przy projektowaniu obwodów drukowanych i innych produktów stosowanych w elektronice oraz przy określaniu grubości taśmy magnetycznej. 1 mil = 25,4 μm^[1].

Rozstaw 2,54 mm, czyli 100 mili, mają między innymi złącza kart ISA oraz wyprowadzenia układów scalonych w obudowach typu DIP (dual in-line package) przeznaczonych do montażu przewlekanego.

W nowszych rozwiązaniach dominują układy o wyższej gęstości druku. Podwójna gęstość oznacza rozstaw wyprowadzeń 50 mil (na przykład procesor Intel Pentium 4^[2] oraz przeznaczone do automatycznego montażu powierzchniowego układy w obudowach SOIC (Small Outline Integrated Circuit). Poczwórna gęstość to rozstaw wyprowadzeń 25 mil (spotykany w układach SSOP (Shrunk Small Outline Package). Spotykane są również układy scalone i inne elementy elektroniczne (w szczególności złącza) o wyprowadzeniach opartych o inne rastry, np. milimetrowe.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]