Mike Watt – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mike Watt
Ilustracja
Mike Watt (2009)
Imię i nazwisko

Michael David Watt

Data i miejsce urodzenia

20 grudnia 1957
Portsmouth

Instrumenty

gitara basowa

Gatunki

punkrock, hardcore punk, rock alternatywny, post-punk

Zawód

kompozytor

Aktywność

od 1978

Wydawnictwo

New Alliance Records, SST Records, Columbia Records

Powiązania

The Reactionaries
Minutemen
Minuteflag
Firehose
Dos
Banyan
The Stooges

Instrument
Fender Precision Bass
Fender Telecaster Bass
Gibson EB-3
Strona internetowa

Mike Watt, właśc. Michael David Watt (ur. 20 grudnia 1957, Portsmouth) – amerykański gitarzysta basowy, wokalista i kompozytor. Współzałożyciel i autor wielu utworów zespołów tj.: The Reactionaries, Minutemen, Firehose, Banyan i Dos. Od 2003 członek grupy The Stooges.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Watt urodził się w Portsmouth (Wirginia). Jeszcze jako dziecko przeprowadził się z rodzicami do San Pedro w Kalifornii. Tutaj poznał D. Boona, z którym się zaprzyjaźnił. Obaj zainspirowani ruchem punk wraz z wokalistą Martinem Tamburovichem i perkusistą George’em Hurleyem utworzyli w 1978 grupę The Reactionaries. Po rozpadzie zespołu w 1979 Watt z D. Boonem i Hurleyem utworzyli nową grupę – Minutemen, której kariera trwała do 23 grudnia 1985, kiedy w wypadku samochodowym zginął D. Boon. Śmierć D. Boona mocno odcisnęła się na psychice Watta, który rozważał porzucenie działalności muzycznej. W 1986 pochodzący z Ohio Ed Crawford – zagorzały fan Minutemen, który przy ich piosenkach nauczył się grać na gitarze – zdołał przekonać Watta i Hurleya do stworzenia nowego zespołu. W ten sposób powstało trio Firehose, które jeszcze w tym samym roku zadebiutowało fonograficznie. W międzyczasie Watt utworzył duet Dos (na dwie gitary basowe) z Kirą Roessler (ex – Black Flag), która od 1987 do 1994 była jego żoną. Po rozpadzie Firehose w 1994 rozpoczął karierę solową nagrywając pierwszy album Ball-Hog or Tugboat? (1995) sygnowany własnym nazwiskiem. W tym czasie występował gościnnie z członkami zespołów: Sonic Youth, Beastie Boys, Nirvana, Soul Asylum i Screaming Trees. W 1996 zagrał na płycie Good God's Urge grupy Porno for Pyros. W 1997 nagrał drugi album Contemplating the Engine Room zawierający autobiograficzne wątki, a także utworzył z Stephenem Perkinsem eksperymentalną grupę Banyan. W 2003 został zaproszony przez Iggy’ego Popa do reaktywowanego zespołu The Stooges, w którym zastąpił zmarłego w 1975 Dave’a Alexandera.

W 1981 utworzył razem z D. Boonem i M. Tamburovichem wytwórnię fonograficzną New Alliance Records, którą sprzedali w 1985 Gregowi Ginnowi – właścicielowi SST Records.

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

z Minutemen[edytuj | edytuj kod]

z Minuteflag[edytuj | edytuj kod]

z Firehose[edytuj | edytuj kod]

z Dos[edytuj | edytuj kod]

  • Dos (1986)
  • Justamente Tres (1996)
  • Dos y Dos (2011)

z Crimony[edytuj | edytuj kod]

  • The Crimony E.P. (1988)

z Banyan[edytuj | edytuj kod]

z The Stooges[edytuj | edytuj kod]

ze Steve’em Mackayem[edytuj | edytuj kod]

  • Sometimes Like This I Talk (2011)
  • North Beach Jazz (2011)

z The Hand to Man Band[edytuj | edytuj kod]

  • You Are Always on Our Minds (2012)

z Anywhere[edytuj | edytuj kod]

  • Anywhere (2012)

z Il Sogno Del Marinaio[edytuj | edytuj kod]

  • La Busta Gialla (2013)

z CUZ[edytuj | edytuj kod]

  • CUZ (2014)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]