Mike Shinoda – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mike Shinoda
Ilustracja
Mike Shinoda podczas Rock im Park 2014
Imię i nazwisko

Michael Kenji Shinoda[1]

Pseudonim

Spike Minoda, Glue

Data i miejsce urodzenia

11 lutego 1977[2]
Agoura

Instrumenty

gitara elektryczna, theremin, gitara basowa, perkusja, syntezator, gitara akustyczna, perkusja elektroniczna, keyboard, pianino, sampler

Typ głosu

baryton

Gatunki

nu metal[3], heavy metal[4], metal alternatywny[4], rap rock[4], rock alternatywny[3][5]

Zawód

muzyk, producent muzyczny, raper, wokalista, twórca

Aktywność

od 1996

Wydawnictwo

Machine Shop, Warner Bros

Powiązania

Jay-Z, Styles of Beyond

Zespoły
Linkin Park (od 1996)
Fort Minor (od 2004)
Faksymile
Strona internetowa

Michael Kenji „Mike” Shinoda (jap. 篠田 賢治, Shinoda Kenji; ur. 11 lutego 1977 w Agourze) – amerykański raper, wokalista i multiinstrumentalista działający w zespołach Linkin Park oraz Fort Minor[6].

W 2006 roku raper został sklasyfikowany na 72. miejscu listy 100 najlepszych wokalistów wszech czasów według Hit Parader[7].

Życiorys i kariera

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne życie

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Agourze, miasteczka w południowej Kalifornii jako syn Donny i Muto Shinody. Jego ojciec był pochodzenia japońskiego[8], podczas gdy matka miała korzenie niemieckie i angielskie[8]. Jego dziadkowie od strony ojca wyemigrowali do USA[8]. Ma brata Jasona.

Naukę gry na instrumentach rozpoczął w wieku 6 lat (1983) jako pianista. W wieku 13 lat z pianina przerzucił się na keyboard. Ponadto gra na gitarze, perkusji, a także zajmuje się malarstwem i rysunkiem. W młodości interesował się jazzem i bluesem, jednak prawdziwą inspiracją do zostania muzykiem był dla Shinody wspólny koncert Anthrax i Public Enemy, zwłaszcza przy wspólnie wykonanym utworze „Bring the Noise”. Wpływ na jego muzykę miały też takie zespoły lat 80. jak Depeche Mode, Deftones, Nine Inch Nails, The Roots, Run-D.M.C. i Eric B. & Rakim. Po ukończeniu Agoura High School Shinoda uczęszczał do Pasadena Art College Of Design. Poznał tam Josepha Hahna, jako że studiowali ten sam kierunek (ilustrowanie). Mike pomyślnie ukończył studia, lecz Joe zrezygnował, aby poświęcić się filmowi. Okładki pierwszej płyty Linkin Park, dema Xero (dawniejsze Linkin Park), Hybrid Theory EP są jego dziełem[9].

10 maja 2003 ożenił się z Annę, z którą ma dwoje dzieci[8]. Shinoda na stałe mieszka w Los Angeles. Razem z firmą Sparkart (należy do niej również Joseph Hahn) pracuje nad oficjalną stroną zespołu, okładkami, gadżetami oraz nad stroną graficzną zespołu.

Linkin Park

[edytuj | edytuj kod]

Mike Shinoda wraz z Bradem Delsonem i Robem Bourdonem założył Linkin Park w 1996 roku[10]. Następnie sprowadzili Joe Hahna, basistę Dave'a Farrella i wokalistę Marka Wakefielda. Najwcześniejsza forma zespołu nosiła nazwę Xero. Zespół miał ograniczone zasoby i pierwotnie nagrywał muzykę w sypialni Shinody w 1996 roku, co zaowocowało czterościeżkową taśmą demo, zatytułowaną Xero. Gdy zespół nie był w stanie znaleźć kontraktu płytowego, Wakefield i Farrell opuścili zespół, aby zająć się innymi muzycznymi zainteresowaniami - chociaż odejście Dave Farrella okazało się tymczasowe. Zespół później związał się z Chesterem Benningtonem i z powodzeniem podpisał kontrakt z wytwórnią Warner Bros Records. Pierwszy studyjny album Linkin Park, Hybrid Theory , stał się przełomowym sukcesem i pomógł zespołowi osiągnąć międzynarodowy sukces[11].

Shinoda niemal od początku istnienia zespołu jest mocno zaangażowany w techniczne aspekty nagrań, a wraz z kolejnymi wydawnictwami ta rola wciąż się zwiększała. Shinoda wraz z gitarzystą Bradem Delsonem zaprojektował i wyprodukował minialbum Hybrid Theory EP i odegrał podobne role w nagraniu Hybrid Theory[12]. Shinoda nadzorował pierwszy album z remiksami zespołu o tytule Reanimation w 2002 roku, a także współpracował z grafikiem Frankiem Maddocksem i kolegą z zespołu, Joe Hahnem, aby przygotować grafiki do tego albumu. Mike współpracował również z Flem, Deltą, Jamesem R. Minchinem III, Nickiem Spanosem i Joe Hahnem przy okładce drugiego albumu studyjnego zespołu Meteora.[13] Mike współprodukował także ten album, co było jego pierwszym poważnym doświadczeniem producenckim.

Linkin Park wydał swój kolejny album, Minutes to Midnight, 14 maja 2007 roku. Na tym albumie Shinoda współdzielił funkcję producenta z Rickiem Rubinem. Na tym albumie po raz pierwszy Shinoda, najbardziej znany ze swojego rapu, zaśpiewał jako główny wokal.

Shinoda i Rubin ponownie wymieniali się doświadczeniami producenckimi podczas produkcji czwartego albumu Linkin Park, A Thousand Suns, który został wydany 14 września 2010 roku. Współpraca producencka tej dwójki miała miejsce również przy albumie Living Things, który ukazał się 26 czerwca 2012 roku.

W 2014 roku Shinoda współpracował z Bradem Delsonem przy produkcji szóstego studyjnego albumu zespołu, The Hunting Party, który ukazał się 17 czerwca 2014 roku. Album jest pierwszym, na którym pojawiają się artyści tacy jak Page Hamilton z zespołu Helmet, Rakim, Daron Malakian czy Toma Morello. Pierwszy singiel z albumu, „Guilty All the Same”, jest pierwszym utworem zespołu (nie licząc remiksów), w którym zamiast Shinody rapuje ktoś inny.

W 2017 roku Shinoda ponownie współpracował z Delsonem przy produkcji albumu One More Light. Album jest pierwszym, na którym pojawiają się inni autorzy piosenek, a nie tylko sam zespół.

Fort Minor

[edytuj | edytuj kod]

W 2004 roku Shinoda utworzył poboczny projekt o nazwie Fort Minor. Shinoda zaczął nagrywać piosenki do tego pobocznego projektu po wydaniu Collision Course w listopadzie 2004.[14] Debiutancki album zatytułowany The Rising Tied ukazał się w listopadzie 2005. Jay-Z, który wcześniej współpracował z Linkin Park przy albumie Collision Course z 2004 roku był również producentem wykonawczym albumu[15].

W listopadzie 2006 roku Shinoda stwierdził, że Fort Minor zostanie zawieszony na czas nieokreślony z powodu jego głównego skupienia wokół działalności Linkin Park. 21 czerwca 2015 roku Shinoda oficjalnie potwierdził powrót Fort Minor poprzez wydanie nowego singla o tytule „Welcome”[16].

Kariera solowa

[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 2018 roku wydał mini album Post Traumatic EP, w którym były zawarte 3 utwory opisujące jego wewnętrzne odczucia po śmierci przyjaciela z zespołu Chestera Benningtona, który popełnił samobójstwo 20 lipca 2017 roku. 8 marca 2018 Shinoda ogłosił za pośrednictwem mediów społecznościowych, że pracuje nad nowym solowym albumem. Finalnie album Post Traumatic ukazał się 15 czerwca 2018 roku. 30 października 2019 r. Shinoda ogłosił, że wyda nowy singiel o tytule „Fine”, który ukaże się 1 listopada 2019 roku[17].

W marcu 2020 r. Shinoda zaczął udostępniać nowe treści muzyczne, streamując w serwisie Twitch ze swojego domowego studia. Nazwał te utwory CoronaJams. Shinoda wydał później te utwory na trzech oddzielnych albumach, począwszy od lipca: Dropped Frames, Vol. 1, Dropped Frames, Vol. 2 i Dropped Frames, Vol. 3.[18]

19 lutego 2021 Shinoda wydał singiel zatytułowany „Happy Endings”. W piosence gościnnie udzielili się Iann Dior i Upsahl[19]. Shinoda zremiksował także piosenkę zespołu Deftones o tytule "Passenger", za którą otrzymał nagrodę Grammy na gali Grammy Awards 2022 w kategorii Grammy Award za najlepsze zremiksowane nagranie[20].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
 Zobacz więcej w artykule Linkin Park, w sekcji Dyskografia.
 Zobacz więcej w artykule Fort Minor, w sekcji Dyskografia.
 Z tym tematem związana jest kategoria: Albumy wyprodukowane przez Mike’a Shinodę.

Albumy solowe

[edytuj | edytuj kod]

Remiksy

[edytuj | edytuj kod]
  • 2004: Depeche Mode – Enjoy the Silence (Mike Shinoda Reinterpreted)
  • 2007: Linkin Park – What I’ve Done (Distorted Remix)
  • 2008: Linkin Park – Leave Out All the Rest (Mike Shinoda Remix)
  • 2008: Linkin Park – L.O.A.T.R. (Mike Shinoda Remix)
  • 2009: Metric – Gold Guns Girls (Mike Shinoda Remix)
  • 2009: Julien-K – Death to Analog (Mike Shinoda Remix)
  • 2013: Linkin Park – Castle of Glass (Mike Shinoda Remix)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mike Shinoda w bazie Discogs.com (ang.)
  2. Mike Shinoda w bazie IMDb (ang.)
  3. a b Linkin Park Biography [online], www.musicmight.com [dostęp 2009-09-02] [zarchiwizowane z adresu 2010-05-27] (ang.).
  4. a b c Andrew Leahey, Linkin Park Biography [online], AllMusic [dostęp 2009-09-02] (ang.).
  5. Artists: Linkin Park [online], music.ign.com [dostęp 2009-09-02] [zarchiwizowane z adresu 2012-02-22] (ang.).
  6. Mike Shinoda. Listal. [dostęp 2019-03-12]. (ang.).
  7. Hit Parader’s Top 100 Metal Vocalists of All Time. Hearya.com. [dostęp 2010-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-08)]. (ang.).
  8. a b c d Mike Shinoda — What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2021-03-12]. (ang.).
  9. Neil Z. Yeung: Mike Shinoda Biography. AllMusic. [dostęp 2021-03-12]. (ang.).
  10. The Band | Linkin Park Association [online], web.archive.org, 7 sierpnia 2007 [dostęp 2022-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2007-08-07].
  11. The Linkin Park Times [online], web.archive.org, 23 lipca 2014 [dostęp 2022-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2014-07-23].
  12. Greg Saulmon, Linkin Park, Rosen Publishing Group, lipiec 2006, ISBN 978-1-4042-0713-4 [dostęp 2022-04-08] (ang.).
  13. Meteora - Linkin Park | Credits | AllMusic. [dostęp 2022-04-08].
  14. James Montgomery, Mike Shinoda's Solo Album May Divide Linkin Park Fans [online], MTV News [dostęp 2022-04-08] (ang.).
  15. Hillary Crosley, Linkin Park MC Builds A Fort With Jay-Z, Common, John Legend [online], MTV News [dostęp 2022-04-08] (ang.).
  16. Fort Minor @fortminor Get a free download of WELCOME at ... [online], Twitter [dostęp 2022-04-08] (pol.).
  17. Mike Shinoda @mikeshinoda fine /// 11.01.19 [online], Twitter [dostęp 2022-04-08] (pol.).
  18. Mike Shinoda Releases License To Waltz From Dropped Frames, Vol. 3 [online], Kerrang! [dostęp 2022-04-08] (ang.).
  19. Mike Shinoda releases Happy Endings featuring iann dior and UPSAHL [online], Kerrang! [dostęp 2022-04-08] (ang.).
  20. 2022 GRAMMYs Awards Show: Complete Winners & Nominations List [online], www.grammy.com [dostęp 2022-04-08].