Mikasa (1900) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zobacz też: inne znaczenia tej nazwy.

Mikasa

Historia
Stocznia	Vickers, Barrow-in-Furness
Położenie stępki	24 stycznia 1899
Wodowanie	8 listopada 1900
Dai-Nippon Teikoku Kaigun
Wejście do służby	1 marca 1902
Wycofanie ze służby	20 września 1923
Los okrętu	okręt-muzeum
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	15 179 ton
Długość	131,7 m
Szerokość	23,2 m
Zanurzenie	8,28 m
Napęd
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania, moc 15 000 KM, 2 śruby napędowe, kotły parowe opalane węglem
Prędkość	18 węzłów
Zasięg	4600 Mm przy prędkości 10 w., 1900 Mm / 16 w.
Uzbrojenie
4 działa kalibru 305 mm w dwóch dwudziałowych wieżach na dziobie i rufie, 14 dział kaliber 152 mm w kazamatach, 20 dział kaliber 76 mm, 8 dział kaliber 37 mm (3-funtowych), 4 stałe wyrzutnie torpedowe kaliber 457 mm
Załoga	830 ludzi
Multimedia w Wikimedia Commons

Mikasa (jap. 三笠 Mikasa) – japoński okręt – pancernik (przeddrednot).

Zbudowany w Wielkiej Brytanii (stocznia Vickers w Barrow-in-Furness), stanowił zmodyfikowaną^[1] wersję brytyjskiego typu Majestic. Budowa „Mikasy” stała się częścią intensywnych zbrojeń morskich Japonii, związanych z ekspansją na kontynencie azjatyckim. Program rozbudowy floty japońskiej przewidywał budowę 6 pancerników i 6 krążowników pancernych, które musiano zamówić za granicą z powodu dopiero rozwijającego się japońskiego przemysłu stoczniowego. „Mikasa” był ostatnim, a przy tym najnowocześniejszym z zamówionych pancerników. Jego koszt wyniósł 880 000 funtów. Okręt wodowano 8 listopada 1900, oddano do służby 1 marca 1902. W listopadzie 1902 ”Mikasa” stał się okrętem flagowym japońskiej floty.

W tym okresie, „Mikasa” był jednym z najnowocześniejszych i najpotężniejszych pancerników generacji przeddrednotów na świecie. W stosunku do typu Majestic, miał powiększoną wyporność (15 140 ton wobec 14 900), prędkość (18 węzłów wobec 17), wzmocnioną o dwa działa artylerię średnią, a przede wszystkim znacznie odporniejszy pancerz, dzięki zastosowaniu stali pancernej Kruppa zamiast wcześniejszej stali Harveya.

Okręt brał intensywny udział w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904-05, jako okręt flagowy admirała Heihachirō Tōgō – głównodowodzącego japońskiej floty. W pierwszym okresie wojny, okręt uczestniczył w działaniach pod Port Artur. 10 sierpnia 1904 wziął udział w bitwie na Morzu Żółtym z rosyjską flotą, odnosząc niewielkie uszkodzenia (około 20 trafień). Następnie, 27 maja 1905 wziął udział w decydującej bitwie pod Cuszimą, zakończonej całkowitym rozbiciem rosyjskiej II Eskadry Pacyfiku, podczas której również odniósł pewne uszkodzenia (około 30 trafień).

Już po podpisaniu pokoju z Rosją, pancernik zatonął 11 września 1905 w porcie w Sasebo na skutek wybuchu w rufowej komorze amunicyjnej (339 ofiar). W sierpniu 1906 został podniesiony, a następnie wyremontowany i w 1908 przywrócony do służby, lecz szybki rozwój nowych generacji pancerników obniżył jego wartość bojową. 1 września 1921 został przeklasyfikowany na pancernik obrony wybrzeża I klasy. 17 września 1921 uszkodził dno na skałach pod Władywostokiem, po czym skierowany został do remontu. 20 września 1923 został wycofany ze służby. 11 października 1923 okręt został uszkodzony w czasie trzęsienia ziemi w Yokosuce.

W listopadzie 1926 został przeznaczony na okręt-muzeum w Yokosuce. Po II wojnie światowej okręt uległ dewastacji, spowodowanej także okupacją amerykańską. 27 maja 1961 „Mikasa” został odrestaurowany (przy wsparciu USA). Obecnie „Mikasa” zachowany jest jako okręt-muzeum w suchym doku w Yokosuce. Obecna jednostka muzeum jest w zasadzie repliką oryginalnego okrętu.^[2]

Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]

Opancerzenie[edytuj | edytuj kod]

cementowana stal Kruppa

• burty:
  • główny pas burtowy na linii wodnej: 102-229 mm
  • górny pas burtowy: 152 mm
• barbety: 203-356 mm
• wieże artylerii: 203-254 mm
• pokłady: 51 mm i 76 mm
• kazamaty: 152 mm
• stanowisko dowodzenia: 356 mm

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Krzysztof Kubiak. Pancernik Mikasa, „Morze, Statki i Okręty” nr 10/2009

Przypisy[edytuj | edytuj kod]