Mika Halvari – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mika Halvari
Ilustracja
Mika Halvari w 1994
Data i miejsce urodzenia

13 lutego 1970
Kemi

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Finlandia
Mistrzostwa świata
srebro Göteborg 1995 pchnięcie kulą
Halowe mistrzostwa świata
złoto Barcelona 1995 pchnięcie kulą
Halowe mistrzostwa Europy
srebro Walencja 1998 pchnięcie kulą

Mika Halvari (ur. 13 lutego 1970 w Kemi) – fiński lekkoatleta, kulomiot.

Na Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie w 1996 zajął 14. miejsce w kwalifikacjach, nie awansując do finału. W 1995 w Barcelonie sięgnął po tytuł halowego mistrza świata. W tym samym roku w Göteborgu zdobył srebrny medal mistrzostw świata na otwartym stadionie. W 1998 został halowym wicemistrzem Europy oraz zwyciężył w superlidze pucharu Europy. Trzykrotnie był mistrzem Finlandii na otwartym stadionie (1994, 1995, 1997)[1] i sześciokrotnie w hali (1994, 1995, 1996, 1997, 1998, 2000)[2][3]. Wielokrotny reprezentant kraju w meczach międzypaństwowych (10 zwycięstw indywidualnych w kategorii seniorów).

Swój halowy rekord życiowy (22,09 m) ustanowił 7 lutego 2000 w Tampere, jest to aktualny rekord Finlandii. Jego rekord życiowy na otwartym stadionie wynosi 21,50 m i został ustanowiony 9 lipca 1995 w Hämeenkyrö.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Finnish Championships [online], www.gbrathletics.com [dostęp 2017-11-25] (ang.).
  2. Finnish Indoor Championships [online], www.gbrathletics.com [dostęp 2017-11-25] (ang.).
  3. Mika Halvari, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2017-11-25] [zarchiwizowane z adresu 2007-10-14] (fiń.).