Mikałaj Sluńkou – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mikałaj Sluńkou
Data i miejsce urodzenia

26 kwietnia 1929
Haradziec k. Rohaczowa

Data śmierci

9 sierpnia 2022

I sekretarz KP Białorusi
Okres

od 13 stycznia 1983
do 6 lutego 1987

sekretarz KC KPZR
Okres

od 28 stycznia 1987
do 14 lipca 1990

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Państwowa ZSRR
Order Lenina Order Lenina

Mikałaj Mikitawicz Sluńkou (biał. Мікалай Мікітавіч Слюнькоў; ros. Николай Никитович Слюньков, Nikołaj Nikitowicz Sluńkow; ur. 26 kwietnia 1929 w miejscowości Haradziec k. Rohaczowa, zm. 9 sierpnia 2022[1]) – białoruski i radziecki działacz komunistyczny, przywódca Komunistycznej Partii Białorusi (1983–1987), sekretarz KC KPZR (1987–1990).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1950 roku skończył technikum motoryzacyjne w Mińsku, a w 1962 roku Białoruski Instytut Mechanizacji Rolnictwa. Od 1954 roku członek partii komunistycznej, w latach 1960–1965 dyrektor mińskiego zakładu produkcji części do traktorów, później do 1972 roku dyrektor fabryki traktorów w Mińsku. W latach 1972–1974 I sekretarz Komitetu Miejskiego partii komunistycznej w Mińsku, a od 1974 do 1983 zastępca przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego ZSRR. Od 13 stycznia 1983 roku do 6 lutego 1987 roku I sekretarz KP Białorusi. Od 6 marca 1986 do 26 czerwca 1987 kandydat na członka Biura Politycznego KC KPZR, zaś od 28 stycznia 1987 do 14 lipca 1990 sekretarz KC KPZR, w latach 1987–1988 kierownik Wydziału Ekonomicznego KC KPZR. W latach 1988–1990 przewodniczący Komisji KC KPZR ds. polityki społeczno-gospodarczej. Od 1990 roku na emeryturze.

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]