Mihai Stănișoară – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mihai Stănișoară
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 czerwca 1962
Krajowa

Minister obrony narodowej Rumunii
Okres

od 2008
do 2009

Przynależność polityczna

Partia Demokratyczno-Liberalna

Poprzednik

Teodor Meleșcanu

Następca

Gabriel Oprea

Mihai Stănișoară (ur. 11 czerwca 1962 w Krajowie[1]) – rumuński polityk i inżynier, parlamentarzysta, w latach 2008–2009 minister obrony narodowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1986 ukończył studia na wydziale mechanicznym Institutul Politehnic „Traian Vuia” w Timișoarze. Kształcił się później m.in. w szkole wojskowej Colegiul Național de Apărare (absolwent z 2001). W 2003 doktoryzował się w zakresie nauk technicznych na macierzystej uczelni (przekształconej już wówczas w uniwersytet techniczny)[2]. Pracował początkowo jako inżynier i nauczyciel akademicki. W latach 1992–1994 był sekretarzem generalnym izby przemysłowo-handlowej okręgu Mehedinți, a następnie do 1999 prezesem tej instytucji. W 2000 pełnił funkcję sekretarza generalnego ministerstwa obrony narodowej[2].

Działał w Partii Demokratycznej, w 2007 przekształconej w Partię Demokratyczno-Liberalną. Pełnił kierownicze funkcje w okręgowych strukturach tego ugrupowania. W 2000 został wybrany do Izby Deputowanych, w 2004 utrzymał mandat na kolejną kadencję. Zrezygnował z niego w 2007[1], kiedy to otrzymał nominację na doradcę prezydenta Traiana Băsescu do spraw bezpieczeństwa narodowego[3]. W 2008 powrócił w skład parlamentu, został wówczas wybrany do rumuńskiego Senatu[1].

Od 2008 do 2009 sprawował urząd ministra obrony narodowej w pierwszym rządzie Emila Boca[4]. W kadencji 2012–2016 ponownie był posłem do Izby Deputowanych; w jej trakcie przeszedł do frakcji Partii Narodowo-Liberalnej[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Mihai Stănișoară. cdep.ro. [dostęp 2019-01-06]. (rum.).
  2. a b Mihai Stănișoară. presidency.ro. [dostęp 2019-01-06]. (rum.).
  3. Consilieri Prezidentiali. presidency.ro. [dostęp 2019-01-06]. (rum.).
  4. Leaders of Romania. zarate.eu. [dostęp 2019-01-06]. (ang.).