Mieczysław Milecki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mieczysław Milecki

Mieczysław Milecki w filmie Dwie godziny
Imię i nazwisko	Mieczysław Loretz
Data i miejsce urodzenia	9 listopada 1907 Warszawa
Data i miejsce śmierci	23 lutego 1988 Warszawa
Zawód	aktor, reżyser
Lata aktywności	1929-1988
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Mieczysław Milecki, właśc. Mieczysław Loretz (ur. 9 listopada 1907 w Warszawie, zm. 23 lutego 1988 tamże) – polski aktor, teatralny, filmowy i telewizyjny, reżyser radiowy, żołnierz Armii Krajowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 9 listopada 1907 w Warszawie jako syn Edwarda Loretza. W 1927 ukończył studia na Oddziale Dramatycznym przy Konserwatorium Warszawskim. Na scenie zadebiutował 8 stycznia 1929 rolą Adolfa we Włamaniu Adama Grzymały-Siedleckiego w reż. Stanisława Stanisławskiego na deskach Teatru Polskiego w Warszawie.

Do wybuchu II wojny światowej występował w teatrach Bydgoszczy i Wilna oraz na scenach warszawskich – Teatru Narodowego i Teatru Polskiego. Podczas okupacji pracował jako barman. Po akcji ZWZ w wyniku której zastrzelono Igo Syma w marcu 1941, w wyniku niemieckich represji na środowisku artystycznym Mieczysław Loretz został osadzony na Pawiaku. Był żołnierzem Armii Krajowej, walczył w powstaniu warszawskim, po którego upadku trafił do szpitalnego obozu jenieckiego Zeithain.

Po wojnie aktor teatrów warszawskich: Polskiego (1946–1958), a następnie Narodowego (1958–1966) i Dramatycznego (1966–1988). Zajmował się także reżyserią radiową. Od 1979 zasłużony członek ZASP.

Występował również w Teatrze Telewizji, m.in. w spektaklach: Makbet Williama Szekspira w reż. Maryny Broniewskiej (1959), Proces Joanny D’arc w Rouen w roku 1431 Anny Seghers w reż. Konrada Swinarskiego (1960), Choucas Zofii Nałkowskiej w reż. Andrzeja Szafiańskiego (1961), Wujaszek Wania Antona Czechowa w reż. Andrzeja Szafiańskiego (1962), Cyd Pierre’a Corneille’a w reż. Ludwika René (1963), Kordian Juliusza Słowackiego w reż. Jerzego Antczaka (1963) oraz w Weselu Stanisława Wyspiańskiego w reż. Adama Hanuszkiewicza jako dziennikarz (1963), w Ostatniej broni führera z cyklu Stawka większa niż życie Andrzeja Szypulskiego i Zbigniewa Safjana w reż. Andrzeja Konica jako profesor Matthias (1965) i Oszukanej Thomasa Manna w reż. Ludwika René jako doktor Knepperges (1966), a także w przedstawieniach: Dziewczęta z Nowolipek Poli Gojawiczyńskiej w reż. Stanisława Wohla jako profesor (1970), Pan Tadeusz Adama Mickiewicza w reż. Adama Hanuszkiewicza jako Jankiel (1970), Akcja V Jerzego Janickiego w reż. Andrzeja Zakrzewskiego jako Schokora (1973) i w Poczdamie Ryszarda Frelka i Włodzimierza T. Kowalskiego w reż. Romana Wionczka jako Bolesław Bierut (1972).

Najbardziej znany jako ksiądz Komodziński w Nocach i dniach Marii Dąbrowskiej w reżyserii Jerzego Antczaka. Jego ostatnią rolą teatralną był Konrad w „Dziadach-Improwizacjach w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego w warszawskim Teatrze Studio.

Był mężem aktorki Haliny Michalskiej (1914–2012). Ich syn Piotr Loretz (ur. 1946), aktor, jest mężem i menadżerem piosenkarki Edyty Geppert.

Zmarł 23 lutego 1988 w Warszawie. Został pochowany w XIX-wiecznym grobie rodzinnym na cmentarzu ewangelicko-augsburskim przy ulicy Młynarskiej w Warszawie (sektor Al2-1-3)^[1].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

• Czy Lucyna to dziewczyna? (1934)
• Płomienne serca (1937) – Jurek
• Dziewczyna szuka miłości (1938) – konkurent do ręki Janiny
• Szlakiem mew (1938) – pływający w morzu^[2]
• Geniusz sceny (1939) – oficer
• Testament profesora Wilczura (1939/1942) – Stefan
• Dwie godziny (1946) – doktor Brus, narzeczony Teresy
• Trudna miłość (1954) – sekretarz Michalik
• Daleka jest droga (1963) – major Janiszewski
• Zbrodniarz i panna (1963) – pułkownik MO
• Nieznany (1964) – sierżant
• Pierwszy dzień wolności (1964) – oficer w oflagu
• Pingwin (1964) – Jan, ojciec „Pingwina”
• Rachunek sumienia (1964) – funkcjonariusz UB
• Podziemny front (serial telewizyjny) (1965) – „Stary”, szef AL
• Tatarak (1965) – doktor, mąż Marty
• Pavoncello (1967) – Szczebieniew, mąż Zinaidy
• Stawka większa niż życie (serial telewizyjny) (1967) – pułkownik Rhode, przełożony Hansa Klossa (odc. 8. Wielka wsypa)
• Westerplatte (1967) – porucznik Stefan Grodecki
• Dzieci z naszej szkoły (serial telewizyjny) (1968) – kierownik (odc. 1. Pies)
• Do przerwy 0:1 (serial telewizyjny) (1969) – lekarz (odc. 7. Pożegnanie z wakacjami)
• Paragon gola (1969) – lekarz
• Akcja V (1973) – Springer
• Egzekucja w ZOO (1975) – profesor Helmut Eikene, dyrektor ZOO
• 07 zgłoś się (serial telewizyjny) (1976) – Suchecki (odc. 4. 300 tysięcy w nowych banknotach)
• Noce i dnie (serial telewizyjny) (1977) – ksiądz Komodziński (odc. 9. Ojcowie i dzieci i odc. 10. Rodzimy się, umieramy, a życia wciąż wystarcza...)
• Polskie drogi (serial telewizyjny) (1976) – doktor Jan Szymkowski, ojciec Lutka (odc. 7. Lekcja poloneza)
• Żołnierze wolności (1977) – komunista rozstrzeliwany z Finderem i Fornalską
• Układ krążenia (1977) – dyrektor szpitala (odc. 1. Wysoka góra)
• Zielona miłość (1978) – doktor Mieczysław Mazur
• Życie na gorąco (serial telewizyjny) (1978) – profesor Paul Vireau, szef ekspedycji w Malavicie (odc. 4. Malavita)
• Przed odlotem (1980) – profesor Łaciak

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1977)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1966)
• Złoty Krzyż Zasługi (13 listopada 1953)^[3]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)^[4]

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

• Nagroda Państwowa III stopnia (zespołowa) za rolę tytułową w spektaklu Sprawa Pawła Eszteraga Sandora Gergely’ego w Teatrze Polskim w Warszawie (1950)
• Nagroda Radia i TV za rolę w słuchowisku Noc listopadowa Stanisława Wyspiańskiego (1958)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Mieczysław Milecki w bazie IMDb (ang.)
• Mieczysław Milecki w bazie Filmweb
• Mieczysław Milecki w bazie filmpolski.pl
• Mieczysław Milecki (Loretz), [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-09] .
• Mieczysław Milecki na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”