Mieczysław Długoborski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mieczysław Długoborski

Data i miejsce urodzenia	10 stycznia 1931 Pruszków
Data śmierci	4 kwietnia 2020
Wzrost	170 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Mistrzostwa Polski srebro Wrocław 1952 sztafeta 4 × 400 m brąz Wrocław 1949 sztafeta 3 × 1000 m Halowe mistrzostwa Polski srebro Poznań 1951 sztafeta 3 × 800 m srebro Poznań 1954 sztafeta 3 × 800 m

Mieczysław Długoborski (ur. 10 stycznia 1931 w Pruszkowie^[1], zm. 4 kwietnia 2020^[2]) – polski lekkoatleta, olimpijczyk, medalista mistrzostw Polski.

Startował w biegach średniodystansowych. Wystąpił na igrzyskach olimpijskich w 1952 w Helsinkach, gdzie odpadł w eliminacjach biegu na 1500 m^[1].

Na mistrzostwach Polski seniorów na otwartym stadionie zdobył dwa medale: srebrny w sztafecie 4 × 400 metrów w 1952 i brązowy w sztafecie 3 × 1000 metrów w 1949. Indywidualnie najlepsze miejsce osiągnął w 1952, zajmując 7. miejsce w biegu na 1500 metrów^[1]. W halowych mistrzostwach Polski seniorów wywalczył dwa srebrne medale w sztafecie 3 × 800 metrów: w 1951 i 1954^[1].

Rekordy życiowe^[1]:

• bieg na 800 m - 1:54,2 (14.06.1953)
• bieg na 1500 m - 3:53,4 (28.06.1952)

Startował w barwach Spójni Wrocław (1949-1950), Gwardii Warszawa (1951-1952) i Polonii Warszawa (1953-1954). W 1951 ukończył kurs trenerski Pracował jako trener w Gwardii Warszawa (1951) i Polonii Warszawa (1952-1982)^[1].

Pochowany został w grobie rodzinnym na cmentarzu parafialnym w Pruszkowie (aleja W, rząd I, miejsce 25).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Polski Komitet Olimpijski: Mieczysław Długoborski – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-21]. (pol.).