Mieczysław Całka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mieczysław Całka

Data i miejsce urodzenia	25 września 1935 Katowice
Data i miejsce śmierci	8 września 2003 Zabrze
Zawód	aktor
Lata aktywności	1956-2001
Zespół artystyczny
Teatr Nowy w Zabrzu
Odznaczenia

Mieczysław Całka (ur. 25 września 1935 w Katowicach. zm. 8 września 2003 w Zabrzu) - polski aktor teatralny i filmowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1963 roku zdał eksternistyczny egzamin aktorski. Był członkiem zespołów teatralnych: Estrady Śląskieh (1956-1959), Teatru Polskiego w Bielsku-Białej (1967-1917), natomiast większość kariery scenicznej spędził na deskach Teatru Nowego w Zabrzu, gdzie grał w latach 1959-1967 oraz 1971-1991. Ponadto wystąpił w dwóch spektaklach Teatru Telewizji (1974, 1979) oraz czterech audycjach Teatru Polskiego Radia (1978-1980).

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• 1980 - Złota Odznaka „Zasłużony dla Województwa Katowickiego”
• 1984 - Złoty Krzyż Zasługi
• 1987 - Złota Maska za role Nieśmiałowskiego w przedstawieniu "Klub Kawalerów" Michała Bałuckiego

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

• Sól ziemi czarnej (1969) - powstaniec
• Ptaki, ptakom... (1976) - SA-man
• Jest mi lekko (1982) - zawiadowca stacji
• Dom (1982) - brygadzista (odc. 8)
• Blisko, coraz bliżej (1982) - odc. 1-5
• Magnat (1986)
• Biała wizytówka (1986) - górnik Szreter (odc. 1-4)
• Rodzina Kanderów (1988) - odc. 11
• Kornblumenblau (1988)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Mieczysław Całka, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [dostęp 2022-07-14] .

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Mieczysław Całka w bazie filmpolski.pl