Micypsa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Micypsa (zm. 118 p.n.e.) – król Numidii w latach 148 -118 p.n.e.

Micypsa
Ilustracja
Tridrachma z wizerunkiem Micypsy
król Numidii
Okres

od 148 p.n.e.
do 118 p.n.e.

Poprzednik

Masynissa

Następca

Jugurta

Dane biograficzne
Data śmierci

118 p.n.e.

Ojciec

Masynissa

Rodzeństwo

Gulussa,
Mastanabal

Dzieci

Hiempsal,
Adherbal

Biografia[edytuj | edytuj kod]

Był najstarszym synem króla Numidii Masynissy. Według Appiana z Aleksandrii ok. 151 p.n.e. wraz z bratem Gulussą został wysłany w poselstwie do Kartaginy, by zażądać odwołania z wygnania polityków nastawionych przyjacielsko do Numidii. Poselstwo nie zostało przyjęte, a nawet zostało zaatakowane w drodze powrotnej, co dało Masynissie pretekst do rozpoczęcia działań zbrojnych przeciw Kartaginie[1].

Po śmierci ojca w 148 p.n.e. królestwo zostało podzielone przez Scypiona Afrykańskiego Młodszego pomiędzy trzech synów Masynissy, a Micypsa odziedziczył stołeczną Cyrtę i administrację królewską. Do jego posiadłości należało także miasto Capsa (dzisiejsza Kafsa) i część ziem Getulów. Niedługo po 146 p.n.e. zmarli obaj jego bracia, przez co cała władza w królestwie przypadła Micypsie. Pozostawał lojalny względem rzymskich sojuszników i wysyłał wojska pod wodzą swego bratanka Jugurty, mające wspomóc ich w walkach w Hiszpanii (ok 134 p.n.e. podczas tzw. wojny numantyjskiej) oraz zboże dla armii Gajusza Grakcha na Sardynii, która miała problemy z zaopatrzeniem[2]. Napływ uciekinierów ze zniszczonej przez Rzymian Kartaginy sprzyjał rozwojowi gospodarczemu i kulturowemu Numidii w czasach rządów Micypsy. Zachęcał też Greków i Rzymian do osiedlania się w Cyrcie.

Zmarł w 118 p.n.e., dzieląc państwo między trzech synów – Hiempsala, Adherbala oraz Jugurtę, którego ok. 121 p.n.e. adoptował zgodnie z sugestią Rzymian. Do 112 p.n.e. Jugurta zamordował dwóch pozostałych współrządców i objął samodzielne rządy w Numidii, co spowodowało wojnę z Rzymem.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Appian z Aleksandrii, Historia Rzymska, VIII 70.
  2. Plutarch, Żywot Gajusza Grakchusa, 2, 3.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • JD Fage, R. Olivier, The Cambridge History of Africa, t. 2, s. 183-185. Cambridge University Press, 1979.
  • Salustiusz, Wojna z Jugurtą, 5-11.
  • T. Kotula, Massynissa, Warszawa 1976.
  • Micipsa, w: Brill's New Pauly, t. 8.